Qaseed Burda Shareef with URDU

Qasida Al-Burda (Het gedicht van de mantel) is een gedicht ter ere van de Profeet ﷺ.

Wat is de Burda?

Invoering

De Qasida Al-Burda (Het gedicht van de mantel), beter bekend als de Burdah, is een gedicht ter ere van de Profeet ﷺ. Het werd gecomponeerd door Al Busiri in de 7e eeuw Hijri en is een van de meest gereciteerde en gememoriseerde gedichten ter wereld. De eigenlijke titel van het gedicht is The Celestial Lights in Praise of the Best of Creation (الكواكب الدرية في مدح خير البرية).

Qasidat al-Burda (Arabisch: قصيدة البردة, "Ode van de mantel"), of kortweg al-Burda, is een dertiende-eeuwse ode aan de islamitische profeet Mohammed, gecomponeerd door de eminente soefi-mysticus Imam al-Busiri uit Egypte . Het gedicht met de eigenlijke titel al-Kawākib ad-durriyya fī Madḥ Khayr al-Bariyya (الكواكب الدرية في مدح خير البرية, "The Celestial Lights in Praise of the Best of Creation"), is vooral beroemd in de soennitische moslimwereld. Het is volledig ter ere van Mohammed ﷺ, van wie wordt gezegd dat hij onophoudelijk werd geprezen door de gekwelde dichter, tot het punt dat Mohammed ﷺ in een droom verscheen en hem in een mantel of mantel wikkelde; 's Morgens ontdekt de dichter dat God hem heeft genezen.

Bānat Suʿād, een gedicht gecomponeerd door Ka'b bin Zuhayr, heette oorspronkelijk Al-Burdah. Hij reciteerde dit gedicht voor Mohammed ﷺ nadat hij de islam had omarmd. Mohammed ﷺ was zo ontroerd dat hij zijn mantel afdeed en deze om zich heen wikkelde. De oorspronkelijke Burdah is niet zo beroemd als degene die is gecomponeerd door Imam al-Busiri, ook al had Mohammed ﷺ fysiek zijn mantel over Ka'b gewikkeld, niet in een droom zoals in het geval van Imam al-Busiri.

Samenstelling

De Burda is verdeeld in 10 hoofdstukken en 160 verzen die allemaal op elkaar rijmen. De verzen worden afgewisseld met het refrein: "Mijn beschermheer, schenk voortdurend en eeuwig zegeningen en vrede aan uw geliefde, de beste van de hele schepping" (Arabisch: مولاي صل وسلم دائما أبدا على حبيبك خير الخلق كه). Elk couplet eindigt met de Arabische letter mīm, een stijl die mīmiyya wordt genoemd. De 10 hoofdstukken van de Burda omvatten:

Over lyrische liefde, verlangend

Over waarschuwingen over de grillen van het zelf

Op de lof van de Profeet

Over zijn geboorte

Over zijn wonderen

Over de verheven status en wonderbaarlijke verdiensten van de koran

Over de Hemelvaart van de Profeet

Over de strijd van Allah's Boodschapper

Over het zoeken van voorbede door de profeet

Over intiem discours en de petitie van iemands staat.

Populariteit

Soefi-moslims hebben het gedicht van oudsher vereerd. Het wordt uit het hoofd geleerd en gereciteerd in gemeenten, en de verzen ervan sieren de muren van openbare gebouwen en moskeeën. Dit gedicht sierde eeuwenlang Al-Masjid al-Nabawi (de moskee van Mohammed) in Medina, maar werd op twee regels na gewist.[5] Er zijn meer dan 90 commentaren op dit gedicht geschreven en het is vertaald in het Hausa, Perzisch, Urdu, Turks, Berbers, Punjabi, Engels, Frans, Duits, Sindhi, Saraiki, Noors, Chinees (genaamd Tianfangshijing) en andere talen. Het is bekend en wordt gereciteerd door een groot aantal soennitische moslims, gewoonlijk en bij speciale gelegenheden, zoals Mawlid, waardoor het een van de meest gereciteerde gedichten ter wereld is.

Vertalingen

Het gedicht heeft verschillende vertalingen gezien, in verschillende talen. Misschien wel de belangrijkste vertaling van de laatste tijd is die van Timothy Winter in het Engels. Het boek werd ook vertaald in vier verschillende talen: Perzisch, Urdu, Punjabi en Engels door Dr. Muhammad Hamid.

Audio

De volledige vertolking van dit beroemde gedicht is geproduceerd door The Adel Brothers. Ze hebben het volledige gedicht gezongen in meer dan 20 verschillende stijlen.

Nalatenschap

De Burda werd aanvaard binnen de soefi-islam en was het onderwerp van talloze commentaren door reguliere soefi-geleerden zoals Ibn Hajar al-Haytami, Nazifi en Qastallani. ) zowel door de tekst hardop voor te lezen aan zijn leraar als door hem schriftelijk te ontvangen van een zender die hem rechtstreeks van Busiri zelf hoorde.

De grondlegger van het wahhabisme, Muhammad ibn Abd al-Wahhab, beschouwde het gedicht als shirk (afgoderij).