महात्मा फुले साहित्य

महात्मा फुले - बाई फुले यांची सर्व पुस्तके (समग्र). तसेच इतर पुस्तके

महात्मा फुले - सावित्रीबाई फुले यांची सर्व पुस्तके (समग्र वाग्मय ) आणि चरित्र . तसेच इतर पुस्तके : छत्रपती शिवाजean महाराज , डॉ. बासाहेब, कांतिसुकाजेाहू, काऊावाटील,

Mahatma Jotiba Fule Lekhan Sahitya (หนังสือภาษามราฐี ภาษาฮินดี)

หนังสือมหาตมภูเล

Gulamgiri ((ทาส)

ตริติยารัตนะ

ประวัติ : Chatrapati Shivajiraje Bhosle Yancha, [Life Of Shivaji Maharaj]

ภวดา : วิทยะขัตยติลพราหมณ์ พันโทจี

พราหมณ์นันเชกาดาบ

Shetkarayacha Aasud (เชือกแส้ของผู้เพาะปลูก)

สาสตร์ อังค์ 1, 2

อิศรา

แกรมโฌชยา สัมพันดี จาเฮียร์ กาบาร์

Satyashodhak Samajokt Mangalashtakasah Sarva Puja-vidhi

สารวัจนิก สัตยาธรรม ปุสสตัก

สารวัจนิก สัตยา ธัมมปุสสตัก

อัคฮานดี กวีรจนา

อัสปรัชยันชิ / ดาลิต ไกฟิยัต

หนังสือของเขาต่อต้านวรรณะและความเชื่อโชคลาง แอพนี้มีอัตชีวประวัติของเขาด้วย

คานธีเคยกล่าวไว้ว่า "ผู้คนเรียกฉันว่ามหาตมะ แต่ Jotirao Phule เป็นมหาตมะที่แท้จริง" - ฮาริโบ นาร์เก

มี Lokahitawadi, Mahatma Phule, Savitribai Phule, Dnyanoji Mahadev, Godkar, Ranade, Gopal Ganesh Agarkar, Rajarshi Shahu Maharaj, Tukadoji Maharaj, Ghadge baba, Babasaheb Ambedkar, Swatantryaveer Vinayak Damodar Sawarkar, Hamid Dalwai และ Prabodhankar Thackeray ความต่อเนื่องที่ยืดเยื้อเช่นนี้ไม่ได้เป็นโชคของรัฐอื่นใดในอินเดีย และถ้าเราถือว่าพวกเขาเป็นโรงเรียนแห่งการเรียนรู้สำหรับนักปฏิรูปสังคม แต่ละแห่งมีกูรูผู้รู้ มหาตมภูเลก็เป็นกูรูด้านการเรียนรู้ของพวกเขาทั้งหมด --- ดร. Narendra Dabholkar, Maharashtra Andhashraddha Nirmulan Samiti (ในสุนทรพจน์ของเขาเกี่ยวกับประเพณีและความเชื่อโชคลางที่ Panvel)

MAHAMA JYOTIRAO GOVINDRAO PHULE: ครองตำแหน่งที่ไม่เหมือนใครในหมู่นักปฏิรูปสังคมของรัฐมหาราษฏระในศตวรรษที่สิบเก้า ในขณะที่นักปฏิรูปคนอื่นมุ่งความสนใจไปที่การปฏิรูปสถาบันทางสังคมของครอบครัวและการแต่งงานโดยเน้นเป็นพิเศษที่สถานะและสิทธิของผู้หญิง Jotirao Fule ต่อต้านระบบวรรณะที่ไม่ยุติธรรมซึ่งผู้คนนับล้านต้องทนทุกข์ทรมานมานานหลายศตวรรษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาสนับสนุนสาเหตุของคนจัณฑาลอย่างกล้าหาญและหยิบตะบองสำหรับชาวนาที่ยากจนกว่า เขาเป็นผู้สนับสนุนการต่อสู้เพื่อสิทธิของพวกเขา เรื่องราวของชีวิตที่ฝ่าฟันมรสุมของเขาเป็นเรื่องราวที่สร้างแรงบันดาลใจเกี่ยวกับการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเขาต่อสู้อย่างไม่ลดละเพื่อต่อต้านพลังแห่งปฏิกิริยา สิ่งที่น่าทึ่งคือความสามารถของเขาในการยืนหยัดต่อสู้กับแรงกดดันทุกรูปแบบโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่ครั้งเดียว และปฏิบัติตามความเชื่อมั่นของเขาเสมอ แม้ว่าผู้สังเกตการณ์ทางสังคมในรัฐมหาราษฏระอย่าง Narayan Mahadeo Parmanand จะยอมรับความยิ่งใหญ่ของเขาในช่วงชีวิตของเขา แต่ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมามีการชื่นชมการรับใช้และการเสียสละของเขาในการยกระดับมวลชนมากขึ้น

ชีวิตทางสังคม:

เขาเชื่อว่าการศึกษาของผู้หญิงและวรรณะต่ำสมควรได้รับความสำคัญ ดังนั้นที่บ้านเขาจึงเริ่มให้การศึกษาแก่ภรรยาสาวิตรีไบและเปิดโรงเรียนสตรีในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2391 ฝ่ายตรงข้ามของโจตีบาที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายออร์โธดอกซ์โกรธจัดและเริ่มรณรงค์ต่อต้านเขาอย่างชั่วร้าย เขาปฏิเสธที่จะตกใจกับการโฆษณาชวนเชื่อที่มุ่งร้ายของพวกเขา เนื่องจากไม่มีครูคนไหนกล้าทำงานในโรงเรียนที่รับคนจัณฑาลเป็นนักเรียน Jotirao จึงขอให้ภรรยาของเขาสอนเด็กผู้หญิงในโรงเรียนของเขา ขว้างก้อนหินและก้อนอิฐใส่เธอขณะที่เธอกำลังเดินทางไปโรงเรียน พวกปฏิกิริยาคุกคามพ่อของ Jotirao ด้วยผลร้ายแรงหากเขาไม่แยกตัวออกจากกิจกรรมของลูกชาย พ่อของ Jotirao ยอมจำนนต่อแรงกดดันขอให้ลูกชายและลูกสะใภ้ออกจากบ้านเพราะทั้งคู่ไม่ยอมละทิ้งความพยายามอันสูงส่ง

สัตยา โชดกสมาจ

หลังจากย้อนรอยประวัติศาสตร์ของการครอบงำของพราหมณ์ในอินเดีย Jyotirao กล่าวโทษพวกพราหมณ์ว่าวางกรอบกฎหมายที่แปลกประหลาดและไร้มนุษยธรรม เขาสรุปว่ากฎหมายถูกสร้างขึ้นเพื่อปราบปราม "shudras" และปกครองพวกเขา ในปี 1873 Jyotiba Phule ได้ก่อตั้ง Satya Shodhak Samaj (สมาคมผู้แสวงหาความจริง) จุดประสงค์ขององค์กรคือเพื่อปลดปล่อยผู้คนในวรรณะต่ำจากการปราบปรามของพวกพราหมณ์