Cène du Seigneur - Biblique

ข้อพระคัมภีร์เกี่ยวกับอาหารมื้อเย็นของพระเจ้า

อาหารทุกมื้อ ไม่ใช่แค่ศีลมหาสนิท แต่รวมถึงศีลมหาสนิทด้วย เป็นการเตือนใจว่าเราพึ่งพาพระเจ้าในฐานะสิ่งมีชีวิต เราไม่ได้เป็นอิสระ อาหารส่วนใหญ่ของเราปลูก แปรรูป จัดจำหน่าย และบางทีปรุงโดยคนอื่น เราเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายความสัมพันธ์อันซับซ้อนที่เราพึ่งพากันวันแล้ววันเล่า และเบื้องหลังทั้งหมดคือพระผู้สร้างผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรักของเรา ผู้จัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างของพระองค์ นี่คือเหตุผลที่พระเยซูสอนให้เราอธิษฐานว่า “วันนี้ขอประทานอาหารประจำวันแก่เรา” (มัทธิว 6:11) แต่มื้ออาหารร่วมกันนั้นพิเศษ สำหรับการมีส่วนร่วมยังเป็นการยอมรับว่าเราพึ่งพาพระเจ้าไม่เพียง แต่ในฐานะสิ่งมีชีวิต แต่ยังเป็นคนบาปด้วย เรามีชีวิตอยู่เมื่อพระบุตรของพระองค์สิ้นพระชนม์ การกัดทุกครั้งเป็นเครื่องเตือนใจว่าเราไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เช่นเดียวกับที่เราพึ่งพาอาหารประจำวันสำหรับชีวิตฝ่ายเนื้อหนัง เราก็พึ่งพาพระเยซูสำหรับชีวิตฝ่ายวิญญาณ เพราะพระองค์ทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต

ในตอนเย็นของการทรยศ ขณะพระเยซูกำลังรับประทานอาหารกับเหล่าสาวก พระองค์หยิบขนมปังและตรัสว่า “นี่เป็นกายของเราที่ให้แก่ท่านทั้งหลาย จงทำเช่นนี้ให้เป็นที่ระลึกถึงเรา” (ลูกา 22:19) เมื่อเรามีส่วนร่วมในอาหารมื้อค่ำขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราแต่ละคนกินขนมปังชิ้นเล็กๆ เพื่อระลึกถึงพระเยซู

“ในทำนองเดียวกันหลังจากเสวยแล้ว พระองค์ก็ทรงหยิบถ้วยแล้วตรัสว่า 'ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ด้วยโลหิตซึ่งหลั่งออกเพื่อท่านทั้งหลาย'" (ข้อ 20) เมื่อเราดื่มไวน์เล็กน้อย (หรือน้ำองุ่น) ในงานเลี้ยงอาหารค่ำขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราจำได้ว่าพระโลหิตของพระเยซูหลั่งเพื่อเรา และพระโลหิตของพระองค์ได้เปิดใช้พันธสัญญาใหม่ เช่นเดียวกับพันธสัญญาเดิมที่ปิดผนึกด้วยการประพรมเลือด พันธสัญญาใหม่ก็ได้รับการสถาปนาโดยพระโลหิตของพระเยซู (ฮีบรู 9:18-28)

เปาโลกล่าวว่า “ทุกครั้งที่ท่านกินขนมปังนี้และดื่มจากถ้วยนี้ ท่านประกาศการสิ้นพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจนกว่าพระองค์จะเสด็จมา” (1 โครินธ์ 11:26) อาหารมื้อเย็นของพระเจ้ามองย้อนกลับไปที่การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์บนไม้กางเขน การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี? มีบางแง่มุมที่น่าเศร้าสำหรับการตายของเขา แต่ภาพรวมก็คือการตายของเขาเป็นข่าวที่ยอดเยี่ยมสำหรับพวกเราทุกคน พระเยซูดีใจที่เขาทำ มันแสดงให้เห็นว่าพระเจ้ารักเรามากเพียงใด ถึงขนาดส่งพระบุตรมาสิ้นพระชนม์เพื่อเรา เพื่อบาปของเราจะได้รับการอภัยและเราจะได้อยู่กับพระองค์ตลอดไป

ในประวัติศาสตร์ของศาสนจักรไม่มีหัวข้อใดที่ก่อให้เกิดการโต้เถียงได้มากไปกว่าอาหารมื้อเย็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่เคยมีความเป็นเอกฉันท์ในการทำความเข้าใจธรรมชาติของมัน หรือความเสมอภาคในลักษณะของการเฉลิมฉลอง โดยไม่คำนึงถึงคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เพิ่งถกเถียงกันเกี่ยวกับท่าทางที่ผู้ชายควรมีส่วนร่วม ไม่ว่าจะเสิร์ฟไวน์ผสมหรือไม่ผสม ขนมปังที่มีเชื้อหรือขนมปังไร้เชื้อควรหักเสีย คำถามถูกตัดสินแตกต่างกันไปในแต่ละคริสตจักร ใครควรเข้าร่วมงานเลี้ยง และควรเตรียมงานบ่อยเพียงใด ในคริสตจักรคาทอลิก ครั้งหนึ่งทารกได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม จากนั้นห้ามไม่ให้เข้าร่วม และตั้งแต่ศตวรรษที่ 9 ฆราวาสจะได้รับเพียงขนมปัง ถ้วยนี้สงวนไว้สำหรับฐานะปุโรหิต เช่นเดียวกับชั่วโมงแห่งความเคร่งขรึม ที่สภาลาเตรันที่สี่ มีคำสั่งให้ผู้เชื่อทุกคนเข้าร่วมพิธีศีลมหาสนิทอย่างน้อยปีละครั้ง - ในวันอีสเตอร์ จากนั้นมีการตัดสินใจว่าควรรับศีลระลึกนี้ปีละสามครั้ง - ในวันอีสเตอร์ วันเพ็นเทคอสต์ และวันคริสต์มาส

ร่างกายของพระเยซูพูดถึงชีวิตที่สมบูรณ์แบบของพระองค์ซึ่งประทานมาเพื่อเรา พระองค์ประทานชีวิตแห่งการเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์เพื่อเราซึ่งห่างไกลจากความชอบธรรมของพระเจ้าจะได้พบสิ่งที่เราไม่มีในพระองค์