Cène du Seigneur - Biblique

آیات کتاب مقدس درباره شام ​​خداوند

هر وعده غذایی، نه فقط عشای ربانی، بلکه از جمله عشای ربانی، یادآور این است که ما به عنوان مخلوقات به خدا وابسته هستیم. ما خودمختار نیستیم. بیشتر غذای ما توسط افراد دیگر رشد، پردازش، توزیع و شاید پخته می شود. ما بخشی از شبکه پیچیده ای از روابط هستیم که هر روز به آنها تکیه می کنیم. و در پس همه اینها خالق مهربان ماست که سخاوتمندانه نیازهای خلقت خود را تامین می کند. به همین دلیل است که عیسی به ما آموخت که دعا کنیم: "نان روزانه ما را امروز به ما بده" (متی 6:11). اما غذای عشایر خاص است. زیرا اشتراک نیز تصدیق این است که ما نه تنها به عنوان مخلوق بلکه به عنوان گناهکار نیز به خدا وابسته هستیم. ما با مرگ پسرش زندگی می کنیم. هر لقمه یادآوری است که ما نمی توانیم خود را نجات دهیم. همانطور که برای زندگی فیزیکی به نان روزانه تکیه می کنیم، برای زندگی روحانی نیز به عیسی متکی هستیم. زیرا او نان زندگی است.

در غروب خیانت، در حالی که عیسی با شاگردانش غذا می خورد، نان گرفت و گفت: «این بدن من است که برای شما داده شده است. این را به یاد من انجام دهید» (لوقا 22:19). وقتی در عشای ربانی شرکت می کنیم، هر کدام یک تکه نان به یاد عیسی می خوریم.

«به همین ترتیب پس از شام جام را گرفت و گفت: «این جام عهد جدید در خون است که برای شما ریخته می‌شود» (آیه 20). وقتی در شام خداوند مقدار کمی شراب (یا آب انگور) می نوشیم، به یاد می آوریم که خون عیسی برای ما ریخته شد و خون او عهد جدید را آغاز کرد. همانطور که عهد قدیم با پاشیدن خون مهر و موم شد، عهد جدید نیز با خون عیسی برقرار شد (عبرانیان 9: 18-28).

پولس گفت: "هر بار که این نان را می خورید و از این جام می نوشید، مرگ خداوند را تا آمدن او اعلام می کنید" (اول قرنتیان 11:26). شام خداوند به مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب نگاه می کند. آیا مرگ عیسی خوب است یا بد؟ مرگ او جنبه های بسیار ناراحت کننده ای دارد، اما تصویر کلی این است که مرگ او برای همه ما خبر فوق العاده ای است. عیسی از این کار خوشحال است. این نشان می دهد که خدا چقدر ما را دوست دارد، آنقدر که پسرش را فرستاد تا برای ما بمیرد تا گناهان ما بخشیده شود و بتوانیم برای همیشه با او زندگی کنیم.

در تاریخ کلیسا، هیچ موضوعی به اندازه شام ​​خداوند پربارتر از بحث و جدل نبوده است. هرگز در درک ماهیت آن اتفاق نظر وجود نداشته است و در نحوه جشن گرفتن آن یکسانی وجود نداشته است. بدون در نظر گرفتن سؤالات بیهوده ای که اخیراً در مورد وضعیتی که مردان باید در آن شرکت کنند، بحث شده است. آیا شراب مخلوط یا غیر مخلوط باید سرو شود. نان خمیرمایه یا فطیر شکسته شود. سؤالات در هر کلیسا به طور متفاوت حل می شد، چه کسی باید در جشن پذیرفته شود، و هر چند وقت یکبار باید آن را آماده کرد. در کلیسای کاتولیک، نوزادان در یک زمان اجازه داشتند و سپس از شرکت منع می شدند. و از قرن نهم، افراد غیر روحانی فقط نان را دریافت می کنند، و جام برای کشیشی در نظر گرفته شده است. پس در مورد ساعت تشریفات. در شورای چهارم لاتران مقرر شد که هر مؤمنی باید حداقل سالی یک بار - در عید پاک - عشاق بگیرد. سپس تصمیم گرفته شد که این آیین مقدس سه بار در سال - در عید پاک، پنطیکاست و کریسمس دریافت شود.

بدن عیسی از زندگی کامل او که برای ما عطا شده صحبت می کند. او این زندگی را با اطاعت کامل بخشید تا ما که از عدالت خدا دور هستیم، آنچه را در خود نداریم در او بیابیم.