Deliverance Ministry

Strzeżcie się ministerstw wyzwolenia

Niemal niemożliwe jest zaangażowanie się w posługę uzdrawiania i nie napotkanie sytuacji, w których istnieje potrzeba wyzwolenia. Otrzymaliśmy władzę nad złem przez moc Ducha Świętego. Dlatego tak ważne jest, abyśmy jako chrześcijanie i szafarze modlitewni rozumieli, o co chodzi w tym aspekcie, abyśmy mogli skutecznie służyć.

Po pierwsze, musimy zrozumieć różnicę między uwolnieniem a egzorcyzmami. We wczesnej historii Kościoła osoba świecka mogła modlić się o wybawienie. Tym właśnie zajmujemy się i czego nauczamy w CHM, ponieważ przede wszystkim uczymy świeckich duchownych zaangażowanych w posługę uzdrawiania. Uwolnienie to proces uwalniania człowieka spod wpływu złego ducha.

Z egzorcyzmami jest trochę inaczej. Słowo „egzorcyzm” oznacza po grecku „wypędzenie”. W Kościołach rzymskokatolickim i episkopalnym egzorcyzm jest bardziej formalnym aktem wykonywanym przez księdza, który został specjalnie upoważniony przez swojego biskupa. Egzorcyzmy przeprowadza się na opętanej osobie i trzeba to udowodnić. Opętanie oznacza, że ​​osoba została całkowicie przejęta przez szatana, że ​​nie ma już żadnej własnej woli. Jak można przeczytać w artykule Franciszka na pierwszej stronie, przez wszystkie lata jego posługi spotkał on tylko jedną osobę, którą uważał za opętaną.

Potrzebne jest rozeznanie, aby dokładnie wiedzieć, które obszary życia danej osoby są celem, źródła lub podstawowe przyczyny i punkty wejścia określonego wpływu lub ataku demonicznego, a także kanały takiego cierpienia. Rozeznanie jest szczególnie potrzebne, aby wiedzieć, czy dana osoba potrzebuje opieki medycznej lub psychiatrycznej, a nie wyzwolenia, lub czy mamy do czynienia z jakąś okultystyczną kontrolą lub wpływem przodków, lub czy istnieje jakiś związek z nowym ruchem religijnym lub powiązaniem z wątpliwej medycyny alternatywnej, a nawet jeśli może dojść do zarażenia budynku lub miejsca itp.

Proces wyzwolenia staje się jeszcze szybszy i pewniejszy, jeśli istnieje możliwość tak zwanego „wewnętrznego uzdrowienia”. Wiąże się to ze znalezieniem pierwotnej przyczyny zaburzeń emocjonalnych, które często otwierają osobę na zaburzenia demoniczne. Wewnętrzne uzdrowienie usuwa również blokady braku pokuty, braku przebaczenia i braku wyrzeczeń.

Chociaż tylko księża oficjalnie wyznaczeni jako „egzorcyści” mogą zajmować się przypadkami „opętania”, wszyscy na mocy naszego chrztu możemy modlić się o uwolnienie dla siebie iw prostych przypadkach dla członków naszej rodziny lub przyjaciół. Ale są tacy, zarówno księża, jak i świeccy, którzy wydają się mieć szczególny charyzmat modlitwy o wybawienie, co można rozpoznać po owocach ich sukcesu oraz po ich trzeźwym i zrównoważonym podejściu, które musi zostać potwierdzone przez wspólnotę i Kościół.

Ze względu na charakter tej wymagającej, ale koniecznej posługi osoby zaangażowane w nią muszą modlić się o ochronę dla siebie i swoich rodzin. Muszą być pokorni, współczujący, nieustraszeni, modlący się, kompetentni, roztropni i mądrzy, pracować w zespołach, nawet z udziałem psychiatrów, i podlegać zwierzchnictwu Kościoła.

Promowanie takiej ciągłej i systematycznej służby wyzwolenia w Kościele lokalnym jest i powinno być integralną częścią Nowej Ewangelizacji w Nowym Tysiącleciu, zwłaszcza dzisiaj, kiedy, jak ostrzega nas watykański Obsservatore Romano, satanizm we wszystkich jego formach i poprzez wszystkie nowoczesne środki komunikacji, podnosi swój paskudny łeb.