Deliverance Ministry

مراقب وزارتخانه های نجات باشید

تقریباً غیرممکن است که در خدمت شفا شرکت کنید و با موقعیت هایی که نیاز به رهایی وجود دارد مواجه نشوید. به ما از طریق قدرت روح القدس بر شر اقتدار داده شده است. بنابراین، بسیار حیاتی است که ما به عنوان مسیحیان و خادمین دعا درک کنیم که این جنبه چیست تا بتوانیم به طور مؤثر خدمت کنیم.

اول، ما باید تفاوت بین رهایی و جن گیری را درک کنیم. در تاریخ اولیه کلیسا، یک فرد غیر روحانی می توانست برای رهایی دعا کند. این همان کاری است که ما در CHM انجام می‌دهیم و در مورد آن آموزش می‌دهیم، زیرا در درجه اول به وزرای غیر روحانی درگیر در وزارت شفا آموزش می‌دهیم. رهایی فرآیندی است برای رهایی فرد از تأثیر روح شیطانی.

جن گیری کمی متفاوت است. کلمه "جن گیری" در یونانی به معنای "اخراج کردن" است. در کلیساهای کاتولیک رومی و کلیساهای اسقفی، جن گیری یک عمل رسمی تر است که توسط کشیشی انجام می شود که مخصوصاً توسط اسقف خود سفارش شده است. جن گیری بر روی فردی که تسخیر شده است انجام می شود و این باید ثابت شود. تصرّف به این معناست که شخص به طور کامل توسط شیطان تسخیر شده است، که شخص دیگر هیچ اراده ای از خود ندارد. همانطور که در مقاله فرانسیس در صفحه یک خواندید، او در تمام سالهای وزارتش، تنها با یک نفر برخورد کرده است که معتقد بود تسخیر شده است.

برای دانستن دقیق اینکه کدام بخش از زندگی یک فرد هدف قرار می گیرد، منابع یا علل ریشه ای و مبادی نفوذ یا حمله اهریمنی خاص و همچنین کانال های چنین مصیبت، به تشخیص نیاز است. تشخیص به ویژه برای دانستن اینکه آیا یک فرد به جای رهایی نیاز به مراقبت پزشکی یا روانپزشکی دارد یا اینکه ما با نوعی کنترل غیبی یا نفوذ اجدادی سر و کار داریم یا اینکه ارتباطی با یک جنبش مذهبی جدید وجود دارد یا پیوندی با طب جایگزین مشکوک، یا حتی اگر ممکن است هجوم یک ساختمان یا مکان و غیره وجود داشته باشد.

اگر امکانی وجود داشته باشد که "شفای درونی" نامیده می شود، روند رهایی حتی سریعتر و قطعی تر می شود. این امر مستلزم یافتن علت اصلی اختلالات عاطفی است که اغلب فرد را به اختلالات شیطانی باز می کند. شفای درونی همچنین بلوک های عدم توبه، عدم بخشش و عدم انصراف را از بین می برد.

اگرچه فقط کشیش هایی که رسماً به عنوان "جن گیر" تعیین شده اند ممکن است به موارد "تصرف" رسیدگی کنند، همه ما می توانیم به واسطه غسل ​​تعمیدمان برای نجات خود و در موارد ساده برای اعضای خانواده یا دوستانمان دعا کنیم. اما کسانی هستند، چه کشیشان و چه افراد غیر روحانی، که به نظر می رسد جذابیت خاصی در دعا برای رهایی دارند، که می توان از ثمره موفقیت آنها و با رویکرد متوازن و متعادل آنها که باید توسط جامعه تأیید شود تشخیص داد. و کلیسا

به دلیل ماهیت این وزارت سخت اما ضروری، دست اندرکاران باید برای محافظت از خود و خانواده خود دعا کنند. آنها باید متواضع، دلسوز، نترس، دعاکننده، آگاه، محتاط و عاقل باشند، در گروه‌ها، حتی از جمله روان‌پزشکان، کار کنند و تحت اقتدار کلیسا باشند.

ترویج چنین خدمت مستمر و منظم رهایی در کلیسای محلی، بخشی جدایی ناپذیر از بشارت جدید در هزاره جدید است و باید باشد، به ویژه امروز که، همانطور که Obsservatore Romano واتیکان به ما هشدار می دهد، شیطان پرستی در همه اشکال آن و از طریق آن تمام وسایل ارتباطی مدرن، سر زشت خود را بالا می برد.