Pengantar Ekonomi Syariah

İslami kavramların, özellikle ekonomik faaliyetin uygulama şeklini tartışır.

İslami kavramların, özellikle ekonomik faaliyetin uygulama şeklini tartışır ve İslam'ın ilk günlerinden beri Müslüman topluluklar arasında dolaşan yaygın bir kelime olan şeriat terimini tartışır, ancak kullandıkları şey her zaman syara'i (çoğul) değil, şeriat (mufrad şekli).

Tarih gösteriyor ki, Arap Yarımadası'nın çeşitli yerlerinden İslam'a yeni dönen ve Peygamber'e gelen insanlar, Peygamber'den kendilerine İslami syara'i öğretmesi için birini göndermesini istediler.[1] Bu arada şeriat terimi, İslam'ın ilk zamanlarında neredeyse hiç kullanılmadı.

Anlamın gelişmesinden itibaren şeriat terimi, geçmişte özel bir anlam yani "İslam hukuku" getirmek için daraltılmış bir anlam değişikliği ile ortaya çıkmıştır.

Şeriat, kelimenin tam anlamıyla "su kaynağı" veya "yaşam kaynağı" anlamına gelen Arapça bir söz varlığıdır[2], Muhtar-ı Sihah'ta şöyle ifade edilmektedir:[3] Şeriat bir su kaynağıdır ve insanların hedefidir. kim içecek Şeriat da Allah svt tarafından kurulmuş bir şeydir. Kullarına, kendilerine farz kılınan din şekliyle.

Araplar bu terimi özellikle sabit ve açıkça işaretlenmiş su teknelerine giden patikalara uyguladılar. Dolayısıyla bu kelime, açıkça görülebilen bir yol veya izlenecek "otoyol" anlamına gelir.[4] Reklamlar

Kur'an, şeriat ve şeriat kelimelerini din anlamında veya Allah'ın insanlara gösterdiği apaçık yol anlamında kullanır. Şeriat, genellikle Allah SWT'den gelen tüm kurallar anlamına gelen din ve millah kelimelerinin eşanlamlısı olarak kullanılır. Kuran ve hadislerde yer alan kat'i veya açık metindir.[5]

Mahmud Syaltut'a göre İslam şeriat anlayışı şöyle iken: Dile göre şeriat, insanların ve hayvanların ziyaret ettiği veya su içmeye niyetlendiği yer.

Terime göre, Allah'ın kullarına ve diğer insanlarla olan ilişkilerine uymaları için Allah'ın kanunları ve hükümleri belirlenmiştir. Burada mana şu şekildedir, yani şeriat, Kur'an ve Resulü tarafından getirilen kanuna yöneliktir, o zaman onların işleriyle ilgili olarak gelmeyen kanun dostlarının üzerinde ittifak ettikleri şey, Allah'tan bir şeydir. Kur'an veya Sünnet metni. Daha sonra ictihad ile içtihat edilir ve kias, karine, işaretler ve argümanlar aracılığıyla hukuku şart koşmak için ictihad odasına girer.

Oysa Salam Madkur'a göre şeriat: tasyrik, Araplar nezdindeki anlamları arasında dosdoğru yol anlamına gelen ve İslam hukukçuları tarafından Allah'ın kulları için takdir edip döktüğü kanunların adı olarak kullanılan şeriat kelimesinden bilinen bir telaffuzdur. Hem amel ve akide ile ilgili kanunları hem de ahlâk ve ahlak ile ilgili hükümleri tam bir bilgi ile yerine getirmeleri için Resulünün şefaati ile ortaya çıkan ve kanunlar koymak ve O'nun hükümlerini koymak anlamına gelen bu tasirik cümlenin mânâsına denir. Bu manaya göre tasırik, ister dinden gelsin, ister tasyrik semawi, ister insan fiillerinden olsun kanunlar yapmaktır ve onların düşüncelerine tasyrik wa'i denir.[6]

Shaltut'un ortaya koyduğu tanım, dini şeriattan açıkça ayırmıştır. Ona göre din (İslam), akide ve şeriat olmak üzere iki ana öğretiden oluşur. Şeriatın daha çok amaliah konusuna adandığı yer. Ayrıca yine Shaltut'a göre akidenin yönü şeriatın büyüdüğü ve geliştiği temeldir, şeriat ise bu akideden doğması gereken bir şeydir.