Pengantar Ekonomi Syariah

شکل کاربرد مفاهیم اسلامی به ویژه فعالیت اقتصادی را مورد بحث قرار می دهد

در مورد شكل كاربرد مفاهيم اسلامي به ويژه فعاليت اقتصادي بحث مي‌كند و از اصطلاح شريعت كه كلمه‌اي متداول در ميان جوامع مسلمان از اوايل اسلام بوده است، ولي آنچه آنها استفاده مي‌كردند هميشه سياري (جمع) بوده است، بحث مي‌كند. شرع (شکل مفرد).

تاریخ نشان می دهد که افرادی که تازه مسلمان شده بودند و از نقاط مختلف شبه جزیره عربستان به محضر پیامبر آمده بودند، از پیامبر خواستند که شخصی را برای آموزش سیرائی نزد آنها بفرستد.[1] در این میان، اصطلاح شریعت تقریباً در اوایل اسلام استفاده نمی شد.

از بسط معنا، اصطلاح شرع با دگرگونی در معنا وارد شد که در گذشته محدود شد و معنای خاصی به نام «حقوق اسلامی» به ارمغان آورد.

شریعت واژگانی عربی است که در لغت به معنای «منبع آب» یا «سرچشمه حیات» است[2]، در مختار الصیحة این گونه بیان شده است:[3] شریعت منبع آب است و هدف مردم است. چه کسی خواهد نوشیدند شریعت نیز چیزی است که خداوند تبارک و تعالی آن را ثابت کرده است. به بندگانش در قالب دینی که بر آنها مقرر شده است.

اعراب این اصطلاح را مخصوصاً برای مسیرهایی که به آبراهه های ثابت و مشخص مشخص می شد به کار می بردند. بنابراین، این کلمه به معنای مسیری آشکار یا «بزرگراه» است که باید طی شود.[4] آگهی ها

قرآن واژه سیره و شریعت را به معنای دین و یا به معنای راه روشنی که خداوند برای بشر نشان داده است به کار می برد. شریعت اغلب به عنوان مترادف با کلمات دین و میله استفاده می شود که به معنای تمام قوانینی است که از جانب الله سبحان آمده است. موجود در قرآن و روایات که قاطع یا نص صریح است.[5]

در حالی که فهم شریعت اسلامی از نظر محمود سیالطوت این است: شریعت از نظر زبان مکانی است که انسان و حیوانات برای نوشیدن آب از آن بازدید می کنند یا قصد آن را دارند.

طبق این اصطلاح، قوانین و احکام خداوند برای بندگانش و ارتباط آنها با همنوعان مقرر شده است. در اینجا مقصود در اصطلاح است، یعنی شریعت معطوف به شریعتی است که قرآن و رسولش وارد کرده اند، سپس آنچه را که دوستان شریعت در مورد شئون آنها نیامده، مورد توافق قرار گرفته اند، چیزی از متن قرآن یا سنت. سپس قانون با اجتهاد آغشته می شود و با واسطه کیاس و کرینه و اشارات و ادله وارد اتاق اجتهاد می شود تا قانون را تصریح کند.

در حالی که شریعت از نظر سلام مدکور: تاسیریک تلفظی است شناخته شده از کلمه شریعت که از جمله معانی آن در نزد اعراب صراط مستقیم است و فقهای اسلامی به عنوان نام قوانینی که خداوند برای بندگانش مقرر داشته و ریخته است به کار می برند. با شفاعت رسول خدا (ص) تا با علم کامل هم قوانین مربوط به اعمال یا عقیده و هم با اخلاق و اخلاق را اجرا کنند و به معنای این جمله تاسیریک است که به معنای ایجاد قوانین و وضع احکام اوست. تاسیریک از این جهت قانون وضع می‌کند، خواه احکام از دین باشد و به آن تشریق سماوی گفته شود و یا از اعمال انسان و اندیشه‌های آن‌ها تاسیریک وائی نامیده شود.[6]

تعریفی که شلتوت ارائه کرده است به وضوح دین را از شریعت جدا کرده است. به گفته وی، دین (اسلام) از دو آموزه اصلی یعنی عقیده و شریعت تشکیل شده است. جایی که شرع بیشتر به موضوع امریه اختصاص دارد. به علاوه، همچنان از نظر شلتوت، وجه عقیده پایه و اساس رشد و نمو شرع است، در حالی که شرع چیزی است که باید از آن عقیده رشد کند.