Miniature Effect Art Frames

Minyatür, eski bir ışıklı el yazmasını süslemek için küçük bir örnektir.

En eski minyatürler, 3. yüzyıldan kalma İlyada'nın resimli bir el yazması olan Ambrosian İlyada'dan kesilen bir dizi renkli çizim veya minyatürdür. Tarz ve muamele bakımından geç Roma klasik döneminin resim sanatına benzerler. Bu resimlerde, çizimin kalitesinde hatırı sayılır bir çeşitlilik vardır, ancak daha önceki sanatın hala etkisini gösterdiğini gösteren, oldukça klasik olan güzel figür çizimlerinin birçok dikkate değer örneği vardır. Peyzajın bu tür göstergeleri de bulunabileceği gibi klasik tiptedir, ortaçağ uzlaşımcılığı anlamında geleneksel değil, kusurlu bir tarzda bile olsa yine de doğayı takip etmeye çalışır; tıpkı Pompeius ve Roma çağının diğer fresklerinde olduğu gibi.

Sanatsal açıdan daha da değerli olan, 5. yüzyılın başlarında Vergilius Vaticanus olarak bilinen Virgil'in Vatikan el yazmasının minyatürleridir. Ambrosian parçalarından daha mükemmel durumda ve daha büyük ölçektedirler ve bu nedenle yöntem ve teknikleri incelemek için daha iyi fırsatlar sunarlar. Çizim oldukça klasik bir tarza sahip ve minyatürlerin daha eski bir serinin doğrudan kopyaları olduğu fikri aktarılıyor. Renkler opaktır: gerçekten de, ilk el yazmalarının tüm minyatürlerinde gövde renginin kullanılması evrenseldi.

Farklı sahnelerin sayfaya yerleştirilmesinde izlenen yöntem, tahmin edebileceğimiz üzere, ilk yüzyıl sanatçılarının izlediği uygulama konusunda oldukça öğreticidir. Görünüşe göre sahnenin arka planı ilk olarak sayfanın tüm yüzeyini kaplayacak şekilde boyanmış; daha sonra, bu arka plan üzerine daha büyük figürler ve nesneler boyandı; ve bunların üzerine yine önlerindeki daha küçük detaylar bindirildi. (Ressamın algoritması.) Yine, perspektif gibi bir şeyi güvenceye almak için, üst kısımlar aşağıdakilerden daha küçük bir ölçekte figürler içeren bir yatay bölge düzenlemesi benimsendi.

Ermeni minyatür sanatı, özellikle minyatürlerin daha lüks ve zarif olduğu Kilikya Ermenistan'ında 13. yüzyılda gelişti. Farklı zamanların ve merkezlerin bu kadar yetenekli minyatür sanatçılarının ve daha birçoklarının eserleri, zamanın yürüyüşünü bugüne kadar yıprattı. Ancak diğer birçok minyatür sanatçısının isimleri korunmamıştır.

Ermeni minyatür resmi uzun ve zorlu tarihsel yollardan geçmiştir; Ermenilerin ne yabancı işgalcilerin getirdiği sayısız felaketin ne de zorlu ve çetin göç yollarının söndüremediği eşsiz yaratıcı şevkinin bir tanığıdır. Özgünlüğü, icra ustalığı, sıra dışı rengi, zenginliği ve takı çeşitliliği ile sadece ulusal sanatın hazinesinde değil, dünya sanatında da eşsiz ve onurlu bir yere sahiptir.

Özellikle Canterbury ve Winchester'da geliştirilen Anglo-Sakson okulu, muhtemelen karakteristik serbest çizimini Bizans unsurundan pek etkilenmeyen klasik Roma modellerinden türetmiştir. Bu okulun 10. ve 11. yüzyıl minyatürlerinin en yüksek nitelikleri, sonraki yüzyılların İngiliz minyatürü üzerinde kalıcı bir etkisi olan ince anahat çiziminde yatmaktadır. Ancak güney Anglo-Sakson okulu, batı ortaçağ minyatürünün genel gelişim çizgisinden oldukça farklıdır.

Karolenj hükümdarları altında, esas olarak Bizans tipi klasik modellerden türetilen bir resim okulu geliştirdi. Kökeni Charlemagne'ın teşvikine borçlu olan bu ekolde minyatürün iki şekilde ortaya çıktığı görülmektedir. Birincisi, Bizans modelini izleyen gerçekten geleneksel minyatür vardır, konular genellikle Dört Evanjelistin portreleri veya imparatorların kendi portreleridir: figürler resmi; parlak renkli ve yaldızlı sayfalar, genellikle sabit tipte bir mimari çevrede yer alır ve kelimenin gerçek anlamıyla peyzajdan yoksundur.