Miniature Effect Art Frames

مینیاتور یک تصویر کوچک برای تزئین یک نسخه خطی باستانی است

قدیمی‌ترین مینیاتورهای موجود، مجموعه‌ای از نقاشی‌های رنگی یا مینیاتورهای برش خورده از ایلیاد آمبروسیان، نسخه خطی مصور ایلیاد از قرن سوم است. آنها از نظر سبک و رفتار شبیه به هنر تصویری دوره کلاسیک روم بعدی هستند. در این تصاویر، تنوع قابل‌توجهی در کیفیت طراحی وجود دارد، اما نمونه‌های قابل‌توجهی از طراحی فیگورهای زیبا، کاملاً کلاسیک، وجود دارد که نشان می‌دهد هنر قبلی هنوز هم تأثیر خود را اعمال می‌کند. چنین نشانه‌هایی نیز از منظره‌ای که می‌توان یافت، از نوع کلاسیک هستند، به مفهوم قراردادگرایی قرون وسطایی متعارف نیستند، اما همچنان تلاش می‌کنند طبیعت را دنبال کنند، حتی اگر به شکلی ناقص. درست مانند نقاشی های دیواری پمپی و دیگر نقاشی های عصر روم.

مینیاتورهای دستنوشته ویرژیل ویرژیل، معروف به Vergilius Vaticanus، در اوایل قرن پنجم، از نظر هنری ارزش بیشتری دارند. آنها نسبت به قطعات آمبروزین در وضعیت کامل تر و در مقیاس بزرگتر هستند و بنابراین فرصت های بهتری برای بررسی روش ها و تکنیک ها ارائه می دهند. طراحی کاملاً به سبک کلاسیک است، و این ایده منتقل می شود که مینیاتورها کپی مستقیم از یک سری قدیمی هستند. رنگ ها مات هستند: در واقع، در تمام مینیاتورهای نسخه های خطی اولیه، استفاده از رنگ بدن جهانی بود.

روشی که در قرار دادن صحنه‌های مختلف روی صفحه دنبال می‌شود، بسیار آموزنده است، همانطور که ممکن است تصور کنیم، هنرمندان قرن‌های اولیه. به نظر می رسد که پس زمینه صحنه ابتدا به طور کامل نقاشی شده است و تمام سطح صفحه را پوشانده است. سپس، بر روی این زمینه، پیکرها و اشیاء بزرگتر نقاشی شدند. و بر روی اینها دوباره جزئیات کوچکتر جلوی آنها قرار گرفت. ( الگوریتم نقاش

هنر مینیاتور ارمنی در قرن سیزدهم شکوفا شد، به ویژه در ارمنستان کیلیکیا، جایی که مینیاتورها مجلل تر و شیک تر بودند. آثار این گونه هنرمندان مینیاتور با استعداد در زمان‌ها و مراکز مختلف و بسیاری دیگر، تا به امروز در گذر زمان طلوع کرده است. با این حال نام بسیاری از هنرمندان مینیاتور دیگر حفظ نشده است.

نقاشی مینیاتور ارمنی مسیرهای طولانی و دشوار تاریخی را طی کرده است. گواه شور و شوق بی‌نظیر خلاق ارمنستان است که نه بلایای بی‌شمار مهاجمان خارجی و نه راه‌های سخت و طاقت‌فرسا مهاجرت نتوانستند آن را خاموش کنند. با اصالت، تسلط بر اجرا، رنگ فوق العاده، غنا و تنوع جواهرات، نه تنها در گنجینه هنر ملی بلکه در هنر جهان جایگاهی منحصر به فرد و ارجمند را به خود اختصاص داده است.

مکتب آنگلوساکسون، به ویژه در کانتربری و وینچستر توسعه یافت، احتمالاً طراحی با دست آزاد خود را از مدل‌های کلاسیک رومی گرفته است که به ندرت تحت تأثیر عنصر بیزانسی قرار گرفته است. بالاترین کیفیت مینیاتورهای قرن 10 و 11 این مکتب در ترسیم طرح کلی است که تأثیر ماندگاری بر مینیاتور انگلیسی قرن‌های بعد داشت. اما مکتب آنگلوساکسون جنوبی از خط کلی توسعه مینیاتور قرون وسطی غربی جدا است.

در زمان پادشاهان کارولینگ، مکتبی از نقاشی برگرفته از مدل‌های کلاسیک، عمدتاً از نوع بیزانسی، ایجاد شد. در این مکتب که منشأ خود را مدیون تشویق شارلمانی است، مینیاتور به دو صورت ظاهر می شود. اول، مینیاتور واقعاً متعارفی است که از مدل بیزانسی پیروی می‌کند، سوژه‌ها عموماً پرتره‌های چهار انجیلیست یا پرتره‌های خود امپراتورها هستند: فیگورهای رسمی. صفحات با رنگ‌های درخشان و طلاکاری‌شده، عموماً در محیط‌های معماری از نوع ثابت قرار گرفته‌اند و فاقد منظره به معنای واقعی کلمه هستند.