Sosiologi Pedesaan

หนังสือสังคมวิทยาชนบทประกอบด้วยขอบเขตของสังคมวิทยาชนบท

เนื้อหากล่าวถึงการใช้สังคมวิทยาชนบท

สังคมวิทยาชนบทเป็นสาขาหนึ่งของสังคมวิทยาที่ศึกษาปรากฏการณ์ทางสังคมในพื้นที่ชนบท เริ่มต้นจากคำว่า หมู่บ้าน ต้องเข้าใจความหมายของหมู่บ้านก่อนเพราะวัตถุของสังคมวิทยาชนบทคือหมู่บ้าน

ตามกฎหมายหมายเลข. ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2522 ว่าด้วยการปกครองส่วนภูมิภาค หมู่บ้าน หมายถึง พื้นที่ที่มีราษฎรจำนวนหนึ่งครอบครองเป็นหน่วยชุมชนทางกฎหมายซึ่งมีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่ำที่สุดสังกัดหัวหน้าตำบลโดยตรงและมีสิทธิจัดระเบียบครัวเรือนของตนเองได้ภายในกรอบ ของรัฐรวมของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย

คำจำกัดความของหมู่บ้านคือหน่วยทางกฎหมายที่ชุมชนอาศัยอยู่ซึ่งมีอำนาจดำเนินการของรัฐบาลของตนเอง (Sutardjo Kartohadikusumo)

ตามที่ C.S. หมู่บ้านกันซิลเป็นพื้นที่ที่มีผู้อยู่อาศัยจำนวนหนึ่งอยู่เป็นหน่วยชุมชนรวมทั้งหน่วยชุมชนทางกฎหมายซึ่งมีหน่วยงานราชการต่ำสุดสังกัดหัวหน้าตำบลโดยตรงและมีสิทธิจัดระเบียบครัวเรือนของตนเองได้ภายใต้กรอบของรัฐรวม ของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย

ต่อไปนี้เป็นคำจำกัดความ/ความหมายของสังคมวิทยาชนบทตามที่ผู้เชี่ยวชาญกล่าวไว้:

ดี. แซมเดอร์สัน

สังคมวิทยาชนบทเป็นสังคมศาสตร์ที่ศึกษาชีวิตในสภาพแวดล้อมในชนบท

ทีแอล สมิทและพีอีซอปต์

สังคมวิทยาชนบทเป็นความรู้เชิงระบบที่ได้รับผ่านการประยุกต์ใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ในการศึกษาสังคมหมู่บ้าน

NL. ซิมส์

สังคมวิทยาชนบทคือการศึกษาความสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างผู้คนที่ชีวิตต้องพึ่งพาการเกษตรไม่มากก็น้อย

การใช้ประโยชน์จากสังคมวิทยาชนบท:

หมู่บ้านเป็นยุทธศาสตร์ในการพัฒนา

ในพื้นที่ชนบทจำเป็นต้องมียุทธศาสตร์การพัฒนา เช่น การสร้างถนนหรือการสร้างสถานที่สักการะ ด้วยเหตุนี้ สังคมวิทยาชนบทจึงมีประโยชน์มากในพื้นที่ชนบท

หมู่บ้านเป็นวัตถุแห่งความรู้ เช่น หมู่บ้านที่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมักมาเยือน เช่น อูบุด เป็นหมู่บ้านที่เป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมทางศิลปะ

สาขาวิชาแรกที่เชี่ยวชาญด้านสังคมวิทยาชนบทปรากฏในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930

จากนั้นมีสถาบันการศึกษาหลายแห่งเกิดขึ้น เช่น Land Grant ซึ่งก่อตั้งขึ้นภายในเขตอำนาจศาลของกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อวิจัยปัญหาในชนบทและฝึกอบรมนักสังคมวิทยาและนักส่งเสริมในชนบทเพื่อความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐและองค์กรเกษตรกร (Hightower, 1973)

กรอบการทำงานที่ใช้บ่อยที่สุดในการรับรู้ผลการวิจัยเชิงประจักษ์ต่างๆ คือแนวคิดเรื่องความต่อเนื่องในชนบทและในเมือง

เพื่ออธิบายแนวทางต่างๆ เกี่ยวกับรูปแบบทางสังคมและวัฒนธรรม โดยอ้างอิงถึงสถานที่ของสังคมไปตามแนวต่อเนื่องที่เคลื่อนตัวจากรูปแบบการตั้งถิ่นฐานในเมืองส่วนใหญ่ไปสู่ชนบทมากที่สุด

ด้านหนึ่งที่น่ากังวลที่สุดในประวัติศาสตร์สังคมวิทยาชนบทคือความล้มเหลวของวิทยาศาสตร์นี้ในการพัฒนาการวิเคราะห์การผลิตทางการเกษตรอย่างเป็นระบบในระดับองค์กรและโครงสร้างเกษตรกรรม (Newby, 1980)

ดังนั้น ชะตากรรมของสังคมวิทยาชนบทในปัจจุบันจึงติดอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งและความคาดหวังหลายประการ ตลอดประวัติศาสตร์ สังคมวิทยาชนบทไม่เคยสามารถยืนยันสถานะของตนได้อย่างมีประสิทธิผลในฐานะสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ที่แยกจากกันโดยมีวัตถุประสงค์เฉพาะในการสอบสวนและวิธีการอธิบาย

หากประเพณีในยุคแรกสันนิษฐานว่ามีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างพื้นที่ในชนบทซึ่งทำให้สถานที่เหล่านี้มีความแตกต่างในด้านสังคมและวัฒนธรรมเมื่อเปรียบเทียบกับรูปแบบชีวิตทางสังคมในเมือง

อย่างไรก็ตาม ในที่สุด นักวิจัยจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ มีความเห็นว่าพื้นที่ในชนบทเป็นเพียงหน่วยงานเชิงประจักษ์หรือทางภูมิศาสตร์ที่มีคนทำงานอยู่