THE TWILIGHT OF THE IDOLS

علاوه بر انتقاد از فرهنگ آلمانی آن زمان.

نیچه همچنین رهبران فرهنگی برجسته فرانسوی، بریتانیایی و ایتالیایی را هدف قرار می دهد که به اعتقاد او ویژگی های مشابهی دارند. نیچه سزار، ناپلئون، گوته، توسیدید و سوفیست ها را قوی تر و سالم تر از همه این نمایندگان ادعایی انحطاط فرهنگی می ستاید. این کتاب آخرین و مهم‌ترین تلاش نیچه را به‌عنوان تغییر ارزش‌گذاری همه ارزش‌ها توصیف می‌کند و چشم‌اندازی از دوران باستان را ارائه می‌کند که در آن رومی‌ها، اگر صرفاً در حوزه ادبیات باشند، بر یونانیان باستان پیروز می‌شوند. دوازده بخش کتاب را تشکیل می دهد.

بسیاری از نظریات افلاطون، به ویژه آنهایی که مربوط به هستی و شدن، جهان اشکال و خطاپذیری حواس است، توسط نیچه رد شده است. به طور مشخص تر، او موضع افلاطون را مبنی بر انکار حواس رد می کند. این نشانه ای از انحطاط شخصی است که در تضاد با ایده های نیچه در مورد درخشش انسانی است. نیچه از اصطلاح «انحطاط» برای توصیف از دست دادن قدرت و جشن ضعف استفاده می کند. به گفته نیچه، اگر فردی نفرت از طبیعت و متعاقباً نفرت از جهان حسی - دنیای زندگان - را با پذیرفتن جهانی غیرحسی و تغییرناپذیر به عنوان برتر و جهان حسی ما به عنوان پستی اتخاذ کند. به گفته نیچه، تنها یک فرد ضعیف، بیمار یا حقیر می تواند چنین اعتقادی داشته باشد.