Disaster Management

หนังสือเรียนหลักการจัดการภัยพิบัติ ทฤษฎีหนังสือพื้นฐาน

การจัดการภัยพิบัติเกี่ยวข้องกับเสาหลักของการจัดการเหตุฉุกเฉิน: การวางแผนและการเตรียมการ การบรรเทาผลกระทบ การตอบสนอง และการกู้คืน เหตุฉุกเฉินเป็นเหตุการณ์ร้ายแรงที่คุกคามสุขภาพ ชีวิต และทรัพย์สิน และสามารถจัดการได้ภายในขีดความสามารถขององค์กรที่ได้รับผลกระทบ ในทางกลับกัน ภัยพิบัติเป็นเหตุฉุกเฉินที่ซับซ้อนมาก ซึ่งต้องใช้ทรัพยากรที่ไม่พร้อมใช้งานในทันที

การจัดการภัยพิบัติเป็นไปตามหลักการของการจัดการเหตุฉุกเฉิน และเน้นความยืดหยุ่น การทำงานร่วมกัน และการทำงานเป็นทีม การขาดทรัพยากรจะท้าทายผู้คนและองค์กรทั้งในด้านผลกระทบของภัยพิบัติและความสามารถในการจัดการ ความยากจน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ธรรมาภิบาล และการศึกษาเป็นรากฐานของการเสริมสร้างศักยภาพ โรงพยาบาลมีบทบาทสำคัญในการตอบสนองต่อภัยพิบัติและสามารถเตรียมการตามนั้นได้ แผนจะมีประสิทธิภาพต้องดำเนินการผ่านการฝึกหัดที่ตรงเป้าหมายอย่างเหมาะสม การสร้างแนวทางสำหรับอันตรายทั้งหมดโดยพิจารณาถึงอันตรายที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นสามารถปรับปรุงการเตรียมความพร้อมรับมือกับภัยพิบัติตลอดจนประสิทธิภาพในแต่ละวัน การจัดการภัยพิบัตินั้นซับซ้อนและสำคัญมาก

หลักการเหล่านี้มีการสำรวจผ่านเรื่องราวสมมติของ Tucci1 เมืองชายฝั่งที่ประสบอุทกภัยครั้งใหญ่ที่สุดที่ใครๆ ก็จำได้ ก็เกือบทุกคน...

การทำความเข้าใจความเสี่ยงในการจัดการภัยพิบัติ

บ่อยครั้ง ปัญหาต่างๆ เช่น ระบบเขื่อนที่ได้รับการดูแลไม่ดีหรือการละเลยอื่นๆ อาจทำให้ผลหายนะเลวร้ายลงได้ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อพายุเฮอริเคนแคทรีนาท่วมเขื่อนนิวออร์ลีนส์ในปี 2548

ด้วยการจัดการกับการบำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐานที่ล่าช้าและปัจจัยสนับสนุนอื่นๆ รัฐบาลและองค์กรต่างๆ มักจะสามารถป้องกันหรืออย่างน้อยก็ลดผลกระทบของภัยพิบัติ

การจัดการภัยพิบัติเกี่ยวข้องกับการตรวจสอบและจัดการปัจจัยเชิงสาเหตุ สิ่งนี้ต้องมีการประเมินขอบเขตที่ชุมชนสามารถทนต่อภัยพิบัติได้ บางชุมชนมีความเสี่ยงมากกว่าชุมชนอื่น ตัวอย่างเช่น ชุมชนที่ยากจนมีทรัพยากรน้อยกว่าสำหรับเตรียมรับพายุหรือฟื้นตัวจากความเสียหายจากน้ำท่วม

การจัดการภัยพิบัติยังรวมถึงการวิเคราะห์ความเสี่ยงอีกด้วย ตัวอย่างเช่น บ้านที่สร้างต่ำกว่าระดับน้ำทะเลอาจเผชิญกับน้ำท่วมมากขึ้นหากเกิดพายุ