Abraham Lincoln - Biography

อับราฮัมลินคอล์น

อับราฮัม ลินคอล์น (อังกฤษ: Abraham Lincoln; LING-kən; 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2352 – 15 เมษายน พ.ศ. 2408) เป็นนักกฎหมาย นักการเมือง และรัฐบุรุษชาวอเมริกัน ซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2404 จนถึงการลอบสังหารในปี พ.ศ. 2408 ลินคอล์นเป็นผู้นำสหรัฐ รัฐต่างๆ ผ่านสงครามกลางเมืองอเมริกา ปกป้องประเทศในฐานะสหภาพตามรัฐธรรมนูญ เอาชนะสมาพันธรัฐผู้ก่อความไม่สงบ มีบทบาทสำคัญในการเลิกทาส ขยายอำนาจของรัฐบาลกลาง และทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ ทันสมัย

ลินคอล์นเกิดมาในความยากจนในกระท่อมไม้ซุงในรัฐเคนตักกี้ และเติบโตที่ชายแดน ส่วนใหญ่ในรัฐอินเดียนา เขาศึกษาด้วยตนเองและกลายเป็นทนายความ ผู้นำพรรควิก สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งรัฐอิลลินอยส์ และตัวแทนสหรัฐฯ จากอิลลินอยส์ ในปี พ.ศ. 2392 เขากลับมาทำงานด้านกฎหมายที่ประสบความสำเร็จในเมืองสปริงฟิลด์ รัฐอิลลินอยส์ ในปีพ.ศ. 2397 เขารู้สึกโกรธกับพระราชบัญญัติแคนซัส–เนแบรสกา ซึ่งเปิดดินแดนให้เป็นทาส ทำให้เขากลับเข้าสู่การเมืองอีกครั้ง ในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นผู้นำของพรรครีพับลิกันชุดใหม่ เขาเข้าถึงผู้ชมในระดับชาติในการรณรงค์หาเสียงของวุฒิสภาเมื่อปี พ.ศ. 2401 เพื่อโต้วาทีกับสตีเฟนเอ. ดักลาส ลินคอล์นลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในปี พ.ศ. 2403 โดยกวาดภาคเหนือเพื่อให้ได้ชัยชนะ กลุ่มที่สนับสนุนระบบทาสในภาคใต้มองว่าการเลือกตั้งของเขาเป็นภัยคุกคามต่อการเป็นทาส และรัฐทางใต้เริ่มแยกตัวออกจากประเทศ ในช่วงเวลานี้ สมาพันธรัฐอเมริกาที่จัดตั้งขึ้นใหม่ได้เริ่มยึดฐานทัพทหารของรัฐบาลกลางในภาคใต้ ไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากที่ลินคอล์นเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี กองกำลังสัมพันธมิตรได้เข้าโจมตีฟอร์ตซัมเตอร์ ป้อมของสหรัฐฯ ในเซาท์แคโรไลนา หลังจากการทิ้งระเบิด ลินคอล์นได้ระดมกำลังเพื่อปราบปรามการกบฏและฟื้นฟูสหภาพ

ลินคอล์นซึ่งเป็นพรรครีพับลิกันสายกลางต้องจัดการกับกลุ่มที่ถกเถียงกันกับเพื่อนและฝ่ายตรงข้ามจากทั้งพรรคเดโมแครตและรีพับลิกัน พันธมิตรของเขา พรรคเดโมแครตสงคราม และพรรครีพับลิกันหัวรุนแรง เรียกร้องให้มีการปฏิบัติอย่างโหดร้ายต่อสมาพันธรัฐทางใต้ เขาจัดการกลุ่มต่างๆ โดยใช้ประโยชน์จากความเป็นศัตรูกัน กระจายการอุปถัมภ์ทางการเมืองอย่างระมัดระวัง และโดยการดึงดูดชาวอเมริกัน พรรคเดโมแครตต่อต้านสงคราม (เรียกว่า "คอปเปอร์เฮด") ดูหมิ่นลินคอล์น และองค์ประกอบสนับสนุนฝ่ายสัมพันธมิตรที่ไม่สามารถประนีประนอมได้บางส่วนก็ไปไกลถึงขั้นวางแผนลอบสังหารเขา คำปราศรัยที่เกตตีสเบิร์กของเขาถูกมองว่าเป็นหนึ่งในถ้อยแถลงที่ยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลมากที่สุดเกี่ยวกับจุดประสงค์ระดับชาติของอเมริกา ลินคอล์นควบคุมดูแลยุทธศาสตร์และยุทธวิธีอย่างใกล้ชิดในความพยายามทำสงคราม รวมถึงการคัดเลือกนายพล และดำเนินการปิดล้อมทางเรือเพื่อการค้าทางใต้ เขาสั่งพักงานเรียกตัวเรียกตัวในรัฐแมรีแลนด์และที่อื่นๆ และหลีกเลี่ยงการแทรกแซงของอังกฤษโดยคลี่คลายกิจการเทรนท์ ในปีพ.ศ. 2406 เขาได้ออกประกาศปลดปล่อย ซึ่งประกาศว่าทาสในรัฐ "ในการกบฏ" ให้เป็นอิสระ นอกจากนี้ ยังสั่งการให้กองทัพบกและกองทัพเรือ "รับรู้และรักษาเสรีภาพของบุคคลดังกล่าว" และให้ "รับราชการติดอาวุธของสหรัฐฯ" ลินคอล์นกดดันรัฐชายแดนให้ห้ามการเป็นทาส และเขาสนับสนุนการแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับที่สิบสามของสหรัฐอเมริกา ซึ่งยกเลิกการเป็นทาส ยกเว้นเป็นการลงโทษสำหรับอาชญากรรม

ลินคอล์นจัดการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งใหม่ของเขาเองได้สำเร็จ เขาพยายามที่จะรักษาประเทศที่เสียหายจากสงครามผ่านการปรองดอง ในวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2408 เพียงห้าวันหลังจากที่ฝ่ายสัมพันธมิตรยอมจำนนที่อัปโพแมตทอกซ์ เขาได้เข้าร่วมการแสดงที่โรงละครฟอร์ดในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. กับแมรี ภรรยาของเขา เมื่อเขาถูกยิงสาหัสโดยโซเซียลมีเดียของฝ่ายสัมพันธมิตร จอห์น วิลค์ส บูธ ลินคอล์นเป็นที่จดจำในฐานะผู้พลีชีพและเป็นวีรบุรุษของชาติจากการเป็นผู้นำในช่วงสงครามและความพยายามของเขาในการรักษาสหภาพและยกเลิกการเป็นทาส ลินคอล์นมักถูกจัดอันดับให้เป็นประธานาธิบดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์อเมริกาทั้งในแบบสำรวจยอดนิยมและเชิงวิชาการ