Psalm 17

Doskonały Psalm

1 (Modlitwa Dawida.) Wysłuchaj, Panie, słuszności, wysłuchaj mego wołania, wysłuchaj mej prośby, która nie wychodzi z fałszywych ust.

2 Niech mój wyrok wyjdzie z twego oblicza; niech twoje oczy patrzą na to, co jest równe.

3 Doświadczyłeś mego serca; nawiedziłeś mnie w nocy; wypróbowałeś mnie i nic nie znajdziesz; Mam zamiar, aby moje usta nie popełniały przestępstwa.

4 Co do dzieł ludzkich, słowem ust twoich ustrzegłem się od ścieżek niszczyciela.

5 Podtrzymaj moje kroki na twoich ścieżkach, aby moje kroki się nie chwiały.

6 Wołałem do ciebie, bo mnie wysłuchasz, Boże, nakłoń ku mnie ucha twego i wysłuchaj mowy mojej.

7 Okaż swoją cudowną łaskawość, która wybawiasz prawicą swoją tych, którzy w Tobie pokładają ufność, od powstających przeciw nim.

8 Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł,

9 Od niegodziwców, którzy mnie gnębią, od moich śmiertelnych wrogów, którzy mnie otaczają.

10 Są zamknięci we własnym tłuszczu: swoimi ustami mówią dumnie.

11 Otoczyli nas teraz w krokach naszych, zwrócili swe oczy ku ziemi, kłaniając się;

12 Jak lew chciwy swojej zdobyczy, jak młody lew czyhający w zakamarkach.

13 Powstań, Panie, zatrać go, strąć go, wyrwij duszę moją od bezbożnego, który jest mieczem twoim.

14 Od ludzi, którymi jesteś, o Panie, od ludzi tego świata, którzy mają udział w tym życiu i których brzuch napełniasz twoim ukrytym skarbem: są pełni synów, a resztę majątku pozostawiają swoim laski.

15 Co do mnie, ujrzę oblicze twoje w sprawiedliwości: nasycę się, gdy się obudzę, twoim podobieństwem.