Psalm 17

مزمور عالی

1 (دعای داوود.) ای خداوند، حق را بشنو، به فریاد من توجه کن، به دعای من گوش فرا ده که از لبهای ساختگی خارج نمی شود.

2 حکم من از حضور تو صادر شود. بگذار چشمانت چیزهای مساوی را ببیند.

3 تو قلب مرا ثابت کردی. شبانه مرا زیارت کردی. تو مرا امتحان کردی و چیزی نخواهی یافت. من قصد دارم که دهانم تجاوز نکند.

4 در مورد اعمال انسانها، به قول لبهای تو مرا از راههای ویرانگر نگه داشته ام.

5 راههای مرا در راههایت نگه دار تا گامهایم نلغزند.

6 ای خدا، تو را خواندم، زیرا که مرا خواهی شنید، گوش خود را به من متمایل کن و سخنان مرا بشنو.

7 محبت شگفت‌انگیز خود را نشان ده، ای تو که به دست راست خود آنانی را که بر تو توکل می‌کنند از دست کسانی که بر ضد ایشان قیام می‌کنند نجات می‌دهی.

8مرا مثل نور چشم نگاه دار و زیر سایه بالهایت پنهان کن،

۹ از شریرانی که بر من ظلم می‌کنند، از دشمنان مرگبار من که مرا احاطه می‌کنند.

10 در چاق خود محصور شده‌اند و با دهان خود متکبرانه سخن می‌گویند.

11 اکنون ما را در قدم‌های ما احاطه کرده‌اند و چشمان خود را به سوی زمین خم کرده‌اند.

12 مثل شیری که از طعمه خود طمع می‌کند و مثل شیر جوانی که در مکان‌های مخفی کمین می‌کند.

13 ای خداوند برخیز، او را ناامید کن، او را به زمین بینداز، جان مرا از شریر که شمشیر توست نجات ده.

14 از مردانی که دست تو هستند، ای خداوند، از مردان جهان که سهم خود را در این زندگی دارند و شکمشان را از گنج پنهان خود پر می کنی. عزیزم

15 و اما من چهره تو را به عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از شباهت تو سیر خواهم شد.