Khilafat

Khilafah i Malookiat to jedne z najsłynniejszych książek Abul A'la Maududi.

Khilafah i Malookiat to jedne z najsłynniejszych książek Abul A'la Maududi. W tej książce omawia kwestie islamskiego Kalifahu i stara się pokazać, że udane rządy można osiągnąć, stosując metodę pierwszego Kalifahu. Tak jak w czasach Sprawiedliwego Kalifatu każdy miał swoje prawa, a kalifowi pozwolono zadawać pytania i odpowiadać, taki system jest lepszym systemem dla tego wszechświata.

Natomiast monarchia, która jest systemem monarchicznym, ma wiele niedociągnięć, a to ze względu na zmiany w systemie wyborczym monarchy. Tak, ale to niemożliwe. Dlatego przed światem pozostał tylko jeden wzorzec i jest nim wzorzec Sprawiedliwego Kalifatu. Omówił w nim zasady rządów islamu, sprawiedliwego kalifatu i jego cechy charakterystyczne, od sprawiedliwego kalifatu do monarchii, różnicę między kalifatem a monarchią itd. Ta książka była bardzo popularna i różnorodna. Dlatego jeśli ktoś chce poznać poglądy Maududiego, powinien uważnie słuchać tej książki.

Khilafat o Mulukiyat (angielski: kalifat i królewskość) to książka napisana przez Abula Ala Maududiego w październiku 1966 roku jako odrzucenie książki The Caliphate of Mu'awiyah and Yazid autorstwa pakistańskiego uczonego Mahmooda Ahmada Abbasiego.

Ta książka omawia etapy transformacji Kalifatu w monarchię. Została przetłumaczona na język angielski i opublikowana pod tytułem Islam's Political Order: Model, Deviations and Muslim Response. Wydanie angielskie zostało przetłumaczone przez Tarika Jana.

Niektórzy uczeni sunniccy pisali, próbując obalić książkę Maududiego. Niektóre wybitne dzieła to Khilafat-o-Malookiat, Tareekhi-o-Shar'i Haysiat Hafiza Salahuddina Yousafa, Shahwahid-e-Taqaddus Syeda Muhammada Miyan Deobandiego i Hazrat Muawiyah aur Tareekhi Haqa'iq Muhammada Taqaiqa. Prace na rzecz Maududiego obejmują prawie 700 stron Tajaliat-e-Sahabah Amira Usmaniego, bratanka Shabbira Ahmada Usmaniego; który pierwotnie pisał przez prawie rok na korzyść książki Abbasiego. Amir Usmani posunął się nawet do stwierdzenia, że ​​książka Maududiego była bezprecedensowa w całej literaturze islamskiej. Kolejna książka na korzyść, Khilafat-o-Malookiat par Aitrazat ka Tajziya, została napisana przez sędziego Malika Ghulam Ali.

Sayyid Abul Ala Maududi napisał to jako odrzucenie książki The Caliphate of Mu'awiyah and Yazid autorstwa pakistańskiego uczonego Mahmooda Ahmada Abbasiego. Maududi argumentował, że jednostki nie mają prawa wymuszać dyktatorskich rządów nad muzułmanami poprzez agresję, zamiast tego islam wzywa do systemu kalifatu, znanego we współczesnej formie jako islamska demokracja. Książka omawia zasady, dzięki którym ustanowiono pierwszy kalifat oraz przyczyny, dzięki którym stał się on pierwszym w historii muzułmanów królestwem. Inne tematy to przyczyny końca kalifatu, epoka Utahan ibn Affan, konflikt Ali z Muawiyah, zasady rządów islamskich oraz to, jak degeneracja kalifatu Rashidun zapoczątkowała system podziałów religijnych wśród muzułmanów.

Książka twierdzi, że kalif jest wybierany większością głosów muzułmanów. Kalifat zawsze działa w zarysie wyznaczonym przez islam. Książka traktuje o epoce Osmana, trzeciego kalifa, i wydarzeniach, które w tym czasie miały miejsce, argumentując, że niepokoje w rodzącym się społeczeństwie muzułmańskim rozpoczęły się z powodu niepopularnych decyzji rządu. Po Osmanie Ali został wybrany na kalifa przez większość muzułmanów. Książka przygląda się Mu'awiyahowi jako buntowniczemu gubernatorowi Syrii i omawia prostotę Alego i spryt Mu'awiyah. Po porozumieniu pokojowym Hassana i Mu’awiyah, Mu’awiyah został pierwszym królem w muzułmańskiej historii. Książka wspomina również o różnych grupach frakcyjnych tamtych czasów.

Maududi nie był prorokiem. Jak wszyscy inni zwykli ludzie, był podatny na błędy i tak było, niekoniecznie w tej książce. Jego metoda analizy i krytyczny styl pisania można dyskutować.