Daulah Bani Saljuk

Omawia i analizuje historię okresu proroczego i kalifatu Rashidah

Seldżukowie wywodzą się z kilku małych plemion Ghuz w regionie Turkiestanu. W drugim, trzecim i czwartym wieku Hidżry udali się na zachód do Transoxiana i Khurasan. Wtedy nie byli zjednoczeni. Zjednoczyli ich Seldżucy ibn Tuqaq. Dlatego nazywa się ich Seldżukami. Początkowo Seldżuk ibn Tuqaq Rahimahullah służył Bequowi, królowi regionu turkmeńskiego obejmującego obszar wokół Morza Arabskiego i Morza Kaspijskiego. Seldżuk Rahimahullah został mianowany przywódcą armii. Wpływ Seldżuków Rahimahullah był tak wielki, że Raja Bequ obawiał się, że jego pozycja będzie zagrożona. Raja Bequ zamierzał pozbyć się Seldżuków.

Ale zanim plan został zrealizowany, wiedział o nim Seldżuk Rahimahullah. Nie stanął przeciwko ani nie zbuntował się, ale wraz ze swoimi zwolennikami wyemigrował do obszaru LAND, zwanego także Wama Wara'a al-Nahar, muzułmańskiego obszaru w regionie Transoxiana (między rzekami Umm Driya i Syrdarya lub Sihun) . Zamieszkują ten obszar za zgodą władcy Samaniyah daulah, który kontroluje ten obszar. Przeszli na islam z sunnickim salafickim manhajem. Kiedy daulah Samaniyah został pokonany przez daulah Ghaznawiyah, Seldżuk Rahimahullah ogłosił niepodległość. Udało mu się kontrolować obszar wcześniej kontrolowany przez daulah Samaniyah. Po śmierci Seldżuka Rahimahullaha przywództwo kontynuował jego syn Israil Ibn Seldżuk, a następnie jego następca Mikail Ibn Israil Ibn Seldżuk, ale niestety jego brat został schwytany przez władców Ghaznawiyah. ¹

Kolejnym przywódcą był Thugril Bek Rahimahullah. Temu ostatniemu przywódcy Seldżuków udało się pokonać Mas'uda al-Ghaznawiego, władcę dynastii Ghaznawidów, w 429 H/1036 ne i zmusił go do opuszczenia obszaru Khurasan. Po tym sukcesie Thugril proklamował powstanie daulah seldżuckich. W 432 H/1040 ne ta daulah została uznana przez kalifa Abbasydów w Bagdadzie. Podczas przywództwa Thugrila Beka dynastia Seldżuków wkroczyła do Bagdadu, aby zastąpić Bani Buwaih. Wcześniej Thugrilowi ​​Rahimahullahowi udało się przejąć obszary Marwadan Naisabur od mocarstw Ghaznawiyah, Balkh, Urjan, Tabaristan, Khawarizm, Rayy i Isfahan.

Pozycja i pozycja kalifa poprawiły się po dojściu do władzy dynastii Seldżuków; przynajmniej jego autorytet w dziedzinie religii został przywrócony po tym, jak przez pewien czas był „uzurpowany” przez szyitów. Chociaż Bagdad mógł być kontrolowany, nie był używany jako centrum rządu. Thugrul Bek Rahimahullah wybrał miasto Naisabur, a później miasto Rayy jako centrum swojego rządu. Małe daule, które wcześniej się rozdzieliły, po podbiciu ich przez seldżuckich daulah, powróciły, by uznać pozycję Bagdadu, a nawet nadal utrzymywały integralność i bezpieczeństwo Abbasydów, aby powstrzymać ideologię szyicką i rozwinąć sunnicki salafy manhaj, którego wyznawali.