رواية سفير العبث

Ambasador Absurdu ma zaszczyt zaprosić Cię do najgłębszego miejsca w Piekle Piekieł

Ambasador absurdu ma zaszczyt zaprosić Cię do najgłębszego zakątka piekła, zaproszeni panowie powinni złożyć ostatnie życzenie przed upadkiem

Szerokie przeszklone okno z ułożonymi firankami otwierane z obu stron, ukazujące świat na zewnątrz

Czarna gołębica stała i klikała w brzęczenie, wydając niepokojący dźwięk dla śpiącej osoby w pokoju, ale szybko odleciała, gdy tylko zaczęły spadać krople deszczu.

Drzwi do pokoju otworzyły się i weszła pielęgniarka, jej wygląd był spokojny i uśmiechnięty, niosąc bukiet róż, czarno-białych, ale białych było mało, i zrobiła kółko na środku bukietu.

Położyła bukiet obok łóżka i cicho powiedziała: Dzięki Bogu za twoje bezpieczeństwo, Maestro.

Maestro na szpitalnym łóżku: Ja, kiedy wyjdę?

Pielęgniarka spokojnie: Wcale nie, twoje zdrowie jest nadal zmęczone

Maestro zmęczył się w głowie: Co tu robiłeś?

Pielęgniarka w szoku: miesiąc! Zapomniałeś ?

Przełknął ślinę, mówiąc zmęczonym głosem: zapomniałem, ale to dla mnie dużo czasu, a ty masz problem z siedzeniem, chcę iść do mojej willi

Pielęgniarka spokojnie: Zajęło ci to dwa dni, ale wybudziłaś się ze śpiączki. Uderzenie w głowę było ciężkie, a wypadek ciężki. Twój samochód został zniszczony.

Zaparło mu dech w piersiach, gdy ze zmęczeniem spojrzał na bukiet ze swojej strony i powiedział: Od kogo to jest?

Pielęgniarka wyjęła kartę patrząc na nią i nagle rysy jej twarzy skomplikowały się, gdy czytała czystym głosem: Ktoś napisał ci bardzo dziwne zdanie (wyobraź sobie, że los przywróci cię do życia, dopóki się nie spotkamy ostatni raz) - Ambasador Absurdu