رواية سفير العبث

سفیر پوچ این افتخار را دارد که شما را به عمیق ترین نقطه جهنم دعوت کند.

سفیر پوچی این افتخار را دارد که شما را به عمیق ترین نقطه جهنم دعوت کند، آقایان دعوت شده قبل از سقوط آخرین آرزو را داشته باشند.

یک پنجره شیشه ای عریض با پرده های چیده شده در دو طرف باز است که دنیای بیرون را نشان می دهد

یک کبوتر سیاه روی وزوز ایستاده بود و صدای آزاردهنده ای برای فرد خوابیده داخل اتاق ایجاد می کرد، اما به محض اینکه قطرات باران شروع به باریدن کرد، به سرعت پرواز کرد.

در اتاق باز شد و پرستاری وارد شد که ظاهرش آرام و خندان بود و دسته گل رز سیاه و سفید به همراه داشت اما رنگ سفید کم بود و دایره ای در وسط دسته گل درست کرد.

دسته گل را کنار تخت گذاشت و به آرامی گفت: خدا را شکر به خاطر سلامتی استاد.

استاد روی تخت بیمارستان: من کی برم بیرون؟

پرستار با خونسردی: نه، سلامتی شما هنوز خسته است

استاد در سرش خسته شد: اینجا چه کار کردی؟

پرستار در شوک: یک ماه! تو فراموش کردی ؟

آب دهانش را قورت داد در حالی که با خستگی می گفت: یادم رفت اما این زمان برای من زیاد است و تو با نشستن مشکل داری، می خواهم به ویلا بروم.

پرستار با خونسردی: دو روز طول کشید، اما از کما بیدار شدی، ضربه به سرت شدید بود و تصادف شدید، ماشینت نابود شد.

نفسش را بند آورد که خسته از پهلو به دسته گل نگاه کرد و گفت: این از کیست؟

پرستار کارت را در حالی که به آن نگاه می کرد بیرون کشید و ناگهان در حالی که با صدای واضحی می خواند، صورتش پیچیده شد: یکی برای شما جمله بسیار عجیبی نوشت (تصور کنید سرنوشت شما را دوباره زنده می کند تا زمانی که ما ملاقات کنیم. آخرین بار) - سفیر پوچی