این سوره فصل 44 قرآن کریم است
سوره نام خود را از کلمه دوخان می گیرد که در آیه 10 آمده است.
دوره ی وحی آن نیز نمی توانست از هیچ سندی معتبر تعیین شود، اما شواهد داخلی این موضوع نشان می دهد که این سوره نیز در همان دوره ای که در آن سوره زقفی و چند سوری دیگر پیش بینی شده بود، فرستاده شد. با این حال، این سوره کمی بعد فرستاده شد.
پیشینه تاریخی آن این است: هنگامی که کافران مکه در نگرش و رفتار خود بیشتر و بیشتر متاثر شدند، پیامبر اعظم فرمود: «ای خداوند، قحطی را مانند قحطی یوسف به من کمک کن. او فکر کرد که وقتی مردم با فاجعه مواجه می شوند، خداوند را به یاد خواهند آورد، دلشان می سوزاند و اعتراف می کنند.
خدا نماز خود را داد، و تمام زمین توسط قحطی وحشتناکی که مردم به شدت ناراحت بودند غافلگیر شد. در نهایت، بعضی از رهبران قریش که حاوی حدت عبدالله بن مسعود هستند، به ویژه ذکر نام ابو صیفیان را به پیامبر رسانده و از او دعوت کرده اند تا مردم خود را از این فجایع تحویل دهند. در این مورد خداوند این سوره را فرستاد.
سوره دوخان، سوره دوحان، سوره آدم دوخان