Surah Nasr

An-Nasr "İlahi Destek", Kur'an-ı Kerim'in 110. suraresi olup, 3 ayet (ayet) 'dir.

Nasr (Arapça: النصر, "[İlahi] Destek") Kuran'ın 3 ayet (ayet) ile 110. suresi (sure) 'dir. Bu sure, Cüz Amma (Cüz '30) olarak da bilinen 30. Paragrafta konumlanmıştır. An-Nasr, İngilizceye hem "zafer" hem de "yardım veya yardım" olarak tercüme edilir. Ayet sayısına göre Asr ve Kawthar'dan sonra üçüncü en kısa suredir. 112. Bölüm (İhlas) aslında Neşr Suresi'nden daha az Arapça kelimeye sahiptir, ancak üç ayeti vardır.

Yorum:

Bu kısa sure, Muhammed'e zaferin gelişi, fetih ve halkların İslam'ı topluca kabul etmesiyle ilgili müjdeyi getirir. Kendisine sadık bir hayranlıkla Tanrı'ya dönmesi ve bağışlanması için alçakgönüllü bir istekle talimat verir. Surat aynı zamanda bu inancın ve onun ideolojisinin tabiatını ve doğruluğunu da ortaya koymaktadır - insanlığın, İslam'ın çağrısına cevap vermekten başka türlü ulaşılamayacak ideal ve parlak bir zirveye ne kadar yükseldiğini.

Bu soranın vahyiyle ilgili çeşitli geleneklerden İmam Ahmed'inki şöyledir:

Aisha, Muhammed'in hayatının sonuna doğru çok sık tekrar ettiğini söyledi: 'Yüceltmeler ve övgüler, bağışlanmasını dilediğim Tanrı'ya; Günahlarımdan tövbe ediyorum. ' Ayrıca, 'Rabbim bana milletimde bir işaret göreceğimi söyledi. O, Bağışlayan'ı övmemi ve bu işareti gördüğümde ondan af dilememi emretti. Hakikaten, Allah'ın bahşettiği zafer ve fetih geldiğinde ... (Müslim tarafından aktarılmıştır)

Ibn Katheer, Kuran hakkındaki yorumunda şunları söyledi:

Oybirliğiyle kabul edilen Fetih, Mekke'nin fethine bir göndermedir. Arap kabileleri, İslam'ı kabul etmeden önce Kureyş ve Müslümanlar arasındaki çatışmanın çözümünü bekliyorlardı: "O, Muhammed, halkına üstün gelirse, gerçekten bir peygamber olur." Sonuç olarak, bu gerçekleştiğinde çok sayıda İslam'ı kabul ettiler. Mekke'nin fethinden sonra tüm Arap Yarımadası İslam'ın hakimiyetine girdiğinde iki yıl geçmedi ve Allah'a şükür, her Arap kabilesi kendi inancını İslam'ı ilan etti.

Al-Buhari Sahih'inde şöyle anlatıyor:

Amr ibn Salamah, Mekke fethedildiğinde, her kabilenin İslam'ı Muhammed'e kabul ettiğini ilan etmek için acele ettiğini söyledi. "Kendilerine bırakın" diyerek bunun gerçekleşmesini bekliyorlardı. Onlara galip gelseydi gerçekten bir peygamber olurdu.

Bu versiyon, vahyinin Peygamber'e bu olay meydana geldiğinde ne yapması gerektiğine dair bazı talimatlarla takip edilmesi gereken bir şeyin işareti olduğu anlamında, vahyinin başlangıcı ile kronolojik olarak hemfikirdir.

Bununla birlikte, bizim seçtiğimizle aynı fikirde olan oldukça benzer başka bir versiyon daha var ve bu da İbn Abbas tarafından şöyle diyor:

Ömer, Bedir'de bulunan, bazıları tedirgin olan ihtiyarların grubuna katılmama izin verirdi ve ben gençken neden onlara izin verilmesi gerektiğini sorardı. Ama 'Ömer onlara,' Biliyorsun, onun yüksek mevki sahibi olduğunu 'dedi. Bir gün Ömer hepsini davet etti ve beni de davet etti. Onlara benim kim olduğumu göstermek istediğini hissettim ve onlara sordu, 'Tanrı'nın,' Tanrı'nın verdiği zafer ve fetih geldiğinde, Tanrı'nın sözünü ne anlıyorsunuz? '

• Zorunlu namazlarda (namaz / namaz / namaz) bu sureyi okuyanın düşmanlarına karşı daima galip geleceği rivayet edilmektedir. Kıyamet günü kendisine cehennemden kurtulmuş olduğunun yazılacağı bir kitap verilecektir.

• Bu sureyi sık sık okuyan, Mekke fethedildiğinde Peygamber Efendimiz (s.a.w.) ile aynı statüdedir.

• Bu surenin namazlarda okunması, namazların (solat / salaah / namaz) kabul edilmesini sağlar.