History of Venezuela

Venezuela

Venezuela'nın tarihi, 1502'den itibaren Amerika kıtasının İspanya tarafından sömürgeleştirilen bölgelerindeki olayları yansıtıyor; Guaicaipuro ve Tamanaco gibi Yerli cacique'lerin önderlik ettiği yerli halkların direnişinin ortasında. Ancak batı Venezüella'nın And bölgesinde, Timoto-Cuica halkının karmaşık And uygarlığı, Avrupa ile temastan önce gelişti.

Avrupalılar, özellikle de Portekizli ve İspanyol fatihler arasındaki ilk temaslardan sonra, 1515-1528 yılları arasında tepki uyandıran pek fazla olay yaşanmamış, 1528'den sonra yaşanan en büyük olay, Almanya'nın Venezüella'yı kolonize etmesi olmuştur. Bu olay, Charles V ile Augsburg'un bankacılık ailesi arasındaki bir iş nedeniyle meydana geldi. Charles V, Augsburg ailesine, imtiyazdan sonra Almanlar tarafından "Küçük Venedik" anlamına gelen "Klein-Venedig" adı verilen Venezuela Eyaleti topraklarının çoğunu verdi. Venezüella'daki Almanlar çoğunlukla fetihçiler veya kaşiflerdi ve görevleri El Dorado'yu bulmaktı. Aynı zamanda, Alman kaşifler ve fetihçiler gerçekte iki ayakta duran şehir kurdular: Maracaibo ve günümüzün Coro şehri olan Neu-Augsburg. Almanların El Dorado'yu bulma konusundaki başarısız planının ardından Augsburg, imtiyazı İspanyol krallığına verdi. Bundan sonra İspanyol fetihçiler bölgedeki misyonlarına devam ettiler ve Augsburg imtiyazından sonraki en temsili olay, Venezuela Eyaletinin en uzun süredir başkenti ve bugünkü Venezuela başkenti olan Caracas'ın kuruluşuydu. 16. ve 17. yüzyıllardaki sömürge ekonomisi altın madenciliği ve hayvancılık üzerine yoğunlaşmıştı.

Nispeten az sayıda sömürgeci, mülklerinde yerli çiftçileri çalıştırdı ve diğer yerli halkları ve daha sonra Afrikalıları madenlerde çalışmak üzere köleleştirdi. Venezuela toprakları çeşitli zamanlarda uzaktaki Yeni İspanya'nın başkentleri ve Peru Genel Valiliği tarafından yönetiliyordu. 18. yüzyılda kıyı boyunca kakao tarlaları büyüdü ve bunlar daha sonra Afrikalı kölelerin ithal edilmesiyle işlendi. Kakao çekirdekleri, Caracas'taki Guipuzcoan Şirketi'nin tekelinde olan Venezuela'nın ana ihracatı haline geldi. Hayatta kalan yerli halkın çoğu o zamana kadar İspanyol rahiplerin çalıştığı güneye göç etmişti. Beyaz Creole seçkinleri arasında entelektüel faaliyet arttı ve Karakas Üniversitesi'nde yoğunlaştı. Venezuela Eyaleti, 1717'de Yeni Granada Genel Valiliği'ne dahil edildi ve 1777'de Venezuela'nın Başkomutanlığı oldu. 1811'de, bağımsızlığını ilan eden ilk İspanyol-Amerikan kolonilerinden biri oldu ve bu, Venezuela'nın 1821'e kadar güvenli bir şekilde kurulamamasıydı. Gran Colombia federal cumhuriyetinin bir bölümüydü. 1830'da ayrı bir ülke olarak tam bağımsızlığını kazandı. 19. yüzyıl boyunca siyasi çalkantılardan ve otokrasiden muzdarip olan Venezuela, 20. yüzyılın ortalarına kadar bölgesel caudillo'ların (askeri güçlü adamlar) egemenliği altında kaldı.

1958'den beri Venezuela'da bir dizi demokratik hükümet var. Bununla birlikte, 1980'lerdeki ekonomik şoklar, 1989'daki ölümcül Caracazo isyanları, 1992'deki iki darbe girişimi ve 1993'te Başkan Carlos Andrés Pérez'in görevden alınması da dahil olmak üzere çeşitli siyasi krizlere yol açtı. 1998 seçimlerinde mevcut partilere olan güvenin çöküşü görüldü. Darbeye karışmış eski kariyer memuru Hugo Chavez'in hikayesi ve Bolivarcı Devrim'in başlatılması, 1999'da yeni bir Venezuela Anayasası yazılması için Kurucu Meclis'in kurulmasıyla başladı. Bu yeni anayasa ülkenin adını resmi olarak República Bolivariana de Venezuela (Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti) olarak değiştirdi. Aynı zamanda, Venezuela'nın yeni hükümeti ülkenin iç ekonomisinde çeşitli değişiklikler başlattı ve bu, Chavez ve Nicolás Maduro'nun yönetimi sırasında başlayan sosyoekonomik krizle sonuçlandı. Kriz, hiperenflasyon, artan kıtlık, hastalık, suç ve ölüm oranlarıyla karakterize ediliyor ve bu da ülkeden kitlesel göçe yol açıyor.