History of Turkmenistan

Türkmenistanyň taryhy , มีTürkmençeและภาษาอังกฤษ

(เติร์กเมนเซ่)

Türkmen taryhy biziñ eýýamymyzdan öñki 2000 ýyllarda başlaýar. เติร์กเมนิสถาน ทาริห์ดา อูลิ yz galdyran döwletleriñ biridir

(ภาษาอังกฤษ)

ประวัติศาสตร์ของเติร์กเมนิสถานเริ่มต้นจากการมาถึงของชนเผ่าอิหร่านอินโด-ยูโรเปียนประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสตกาล ชนเผ่าในยุคแรกเป็นชนเผ่าเร่ร่อนหรือกึ่งเร่ร่อนเนื่องจากสภาพแห้งแล้งของภูมิภาค ทำให้มีการนำเกษตรกรรมมาใช้อย่างแพร่หลาย วัฒนธรรมบริภาษในเอเชียกลางเป็นส่วนขยายของวัฒนธรรมม้าแบบยูเรเชียนที่ใหญ่กว่า ซึ่งครอบคลุมตระกูลภาษาทั้งหมด รวมถึงกลุ่มอินโด-ยูโรเปียน และกลุ่มเตอร์โก-มองโกล ชนเผ่าอิหร่านในยุคแรกๆ ที่เป็นที่รู้จักได้แก่ ชนเผ่า Massagatae, ชนเผ่าไซเธียน/ซากัส และชนเผ่า Soghdians ยุคแรก ซึ่งมีแนวโน้มว่าจะเป็นบรรพบุรุษของ Khwarezmians เติร์กเมนิสถานเป็นจุดผ่านของการอพยพและการรุกรานของชนเผ่าต่างๆ มากมาย ซึ่งมุ่งสู่พื้นที่ตั้งถิ่นฐานทางตอนใต้ รวมถึงเมโสโปเตเมียโบราณ อีลาม และอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ

ประวัติศาสตร์ที่เป็นลายลักษณ์อักษรของภูมิภาคเริ่มต้นด้วยการพิชิตภูมิภาคโดยจักรวรรดิ Achaemenid ของอิหร่านโบราณ เนื่องจากภูมิภาคนี้ถูกแบ่งระหว่าง satraps ของ Margiana, Chorasmia และ Parthia ผู้พิชิตในเวลาต่อมา ได้แก่ พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช, ชาวปาร์นี, ชาวเอฟธาไลต์, ชาวอิหร่านฮั่น, Göktürks, ชาวซาร์มาเทียน และชาวอิหร่านซัสซานิด ในช่วงแรกของประวัติศาสตร์นี้ ประชากรเติร์กเมนิสถานส่วนใหญ่นับถือศาสนาโซโรอัสเตอร์และพุทธศาสนา และภูมิภาคนี้ส่วนใหญ่ถูกครอบงำโดยชาวอิหร่าน การรุกรานและยุคสมัยเหล่านี้ แม้จะมีความสำคัญ แต่ก็ไม่ได้กำหนดประวัติศาสตร์ของภูมิภาคนี้ให้กลายเป็นการรุกรานของกลุ่มผู้รุกรานสองกลุ่มในเวลาต่อมา ได้แก่ ชาวอาหรับและชาวเติร์กโอกุซ ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่เปลี่ยนมานับถือลัทธิฮานิฟิสม์ ในขณะที่กลุ่มโอกุซเป็นจุดเริ่มต้นของภาษาเตอร์กเติร์กเมนที่เข้ามาครอบงำพื้นที่นี้ ยุคเตอร์กเป็นช่วงเวลาแห่งการผสมผสานและการเติบโตทางวัฒนธรรม เนื่องจากประเพณีอิสลามที่ชาวอาหรับนำมาผสมผสานกับวัฒนธรรมท้องถิ่นของอิหร่าน และเมืองเมิร์ฟก็กลายเป็นศูนย์กลางการค้า วิทยาศาสตร์ และนวัตกรรม โดยเป็นเมืองหลวงที่มีอิทธิพลของคอลิฟะห์อิสลามหลายแห่ง ภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมของเติร์กเมนิสถานได้รับการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมโดยผู้รุกรานและผู้ปกครองชาวเตอร์ก เช่น เซลจุก การรุกรานของเจงกีสข่านและมองโกลทำลายล้างภูมิภาคนี้ในช่วงปลายยุคกลาง แต่การยึดครองพื้นที่ดังกล่าวเป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน เนื่องจาก Timur Leng และ Uzbeks โต้แย้งดินแดนในเวลาต่อมา

เติร์กเมนิสถานสมัยใหม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงโดยการรุกรานของจักรวรรดิรัสเซีย ซึ่งยึดครองและผนวกภูมิภาคนี้ในปลายศตวรรษที่ 19 ต่อมา การปฏิวัติรัสเซียในปี 1917 ในที่สุดจะเปลี่ยนเติร์กเมนิสถานจากสังคมชนเผ่าอิสลามและเร่ร่อนไปเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมเลนินนิสต์ที่มีการพัฒนาอุตสาหกรรมและเป็นเมืองในยุคโซเวียต ความเป็นอิสระเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2534 ขณะที่ Saparmurat Niyazov อดีตสมาชิกสาขาท้องถิ่นของ CPSU ประกาศตัวเป็นประธานาธิบดีสัมบูรณ์ตลอดชีวิต โดยรับตำแหน่ง Turkmenbashi หรือที่รู้จักในชื่อผู้นำของ Turkmen และเปลี่ยนเติร์กเมนิสถานอิสระที่เพิ่งได้รับเอกราชเป็น เผด็จการเผด็จการอนุรักษ์นิยมเผด็จการภายใต้การปกครองที่สมบูรณ์ของเขา จนถึงขณะนี้ เติร์กเมนิสถานไม่สามารถทำให้ตัวเองเป็นประชาธิปไตยได้อย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งแตกต่างจากอดีตสาธารณรัฐโซเวียตอื่นๆ ส่วนใหญ่ และ Niyazov ปกครองประเทศจนกระทั่งเสียชีวิตในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2549 Gurbanguly Berdimuhamedow สืบทอดตำแหน่งต่อจากการเลือกตั้งที่ปราศจากการแข่งขันทางการเมืองและการต่อต้านที่มีความหมาย และเบอร์ดีมูฮาเมโดว์กลับคืนนโยบายหลายประการของ Niyazov ที่ถือว่าแปลกประหลาด รวมถึงลัทธิบุคลิกภาพที่แพร่หลายของ Niyazov และการแยกตัวทางเศรษฐกิจและสังคมระหว่างประเทศและระหว่างประเทศเกือบทั้งหมดของประเทศ โดยผ่านการปฏิรูปเศรษฐกิจหลายครั้ง และดำเนินการอย่างจำกัดต่อระบบหลายพรรค แม้ว่าแต่ละฝ่ายจะเป็นตัวแทนใน สภานิติบัญญัติอยู่ภายใต้การดูแลโดยตรงของรัฐบาล และความขัดแย้งอย่างเปิดเผยต่อรัฐบาลยังคงเผชิญกับการปราบปรามอย่างกว้างขวาง