History of English Civil War

สงครามกลางเมืองอังกฤษ

สงครามกลางเมืองในอังกฤษ (ค.ศ. 1642–ค.ศ. 1651) เป็นความขัดแย้งทางอาวุธและการใช้เล่ห์เหลี่ยมทางการเมืองระหว่างสมาชิกรัฐสภา ("หัวกลม") กับผู้นิยมแนวนิยม ("นตะลึง") โดยหลักแล้ว ลักษณะการปกครองของอังกฤษ สงครามครั้งแรก (ค.ศ. 1642–1646) และครั้งที่สอง (ค.ศ. 1648–1649) ทำให้ผู้สนับสนุนพระเจ้าชาร์ลที่ 1 ต่อต้านผู้สนับสนุนรัฐสภายาว ในขณะที่ครั้งที่สาม (ค.ศ. 1649–1651) เห็นการต่อสู้ระหว่างผู้สนับสนุนพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 และผู้สนับสนุนของ รัฐสภารัมป์. สงครามสิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของรัฐสภาที่ยุทธภูมิวูสเตอร์เมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ. 1651

ผลลัพธ์โดยรวมของสงครามมีสามเท่า: การพิจารณาคดีและการประหารชีวิต Charles I (1649); การเนรเทศบุตรชายของเขา ชาร์ลส์ที่ 2 (ค.ศ. 1651); และการแทนที่ระบอบราชาธิปไตยของอังกฤษด้วยในตอนแรกเครือจักรภพแห่งอังกฤษ (1649–1653) จากนั้นผู้อารักขาภายใต้การปกครองส่วนตัวของ Oliver Cromwell (1653–1658) และต่อมา Richard ลูกชายของเขา (1658–1659) การผูกขาดของนิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์เกี่ยวกับการนมัสการของคริสเตียนในอังกฤษจบลงด้วยชัยชนะที่รวบรวมการขึ้นครองราชย์ของโปรเตสแตนต์ที่จัดตั้งขึ้นในไอร์แลนด์ ตามรัฐธรรมนูญ สงครามได้สร้างแบบอย่างว่าพระมหากษัตริย์อังกฤษไม่สามารถปกครองได้หากปราศจากความยินยอมของรัฐสภา แม้ว่าแนวคิดของรัฐสภาในฐานะอำนาจปกครองของอังกฤษจะได้รับการจัดตั้งขึ้นอย่างถูกกฎหมายโดยเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิวัติอันรุ่งโรจน์ในปี ค.ศ. 1688 เท่านั้น[2]

ประกาศ :

แอปนี้พัฒนาขึ้นเพื่อการศึกษาและการวิจัยโดยมีกฎหมายว่าด้วยการใช้งานโดยชอบใช้ภายใต้ใบอนุญาตทั่วไปที่สร้างสรรค์และไม่ได้ละเมิดนโยบายเกี่ยวกับโฆษณาที่แสดงโดย Google บนหน้าจอที่มีเนื้อหาที่จำลองแบบ การใช้งานที่เหมาะสมคือกฎหมายหลักคำสอนที่อนุญาตให้ใช้เนื้อหาที่มีลิขสิทธิ์อย่างจำกัด ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ถือลิขสิทธิ์เพื่อการศึกษาและวิจัยก่อน