History of Cape Verde

เคปเวิร์ด

ประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ของเคปเวิร์ดเริ่มต้นด้วยการค้นพบเกาะนี้โดยชาวโปรตุเกสในปี 1458 การอ้างอิงถึงเคปเวิร์ดในช่วงแรกที่เป็นไปได้มีอายุย้อนกลับไปอย่างน้อย 2,000 ปี เคปเวิร์ด (, VURD หรือ VUR-dee) หรือ Cabo Verde (, KA(H)B -oh VUR-day; โปรตุเกส: ) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่าสาธารณรัฐกาโบเวร์เด เป็นหมู่เกาะและประเทศเกาะในมหาสมุทรแอตแลนติกตอนกลาง ประกอบด้วยเกาะภูเขาไฟ 10 เกาะ มีพื้นที่รวมประมาณ 4,033 ตารางกิโลเมตร (1,557 ตารางไมล์) เกาะเหล่านี้อยู่ห่างจาก Cap-Vert ทางตะวันตกระหว่าง 600 ถึง 850 กิโลเมตร (320 และ 460 ไมล์ทะเล) ซึ่งเป็นจุดตะวันตกสุดของทวีปแอฟริกา หมู่เกาะเคปเวิร์ดเป็นส่วนหนึ่งของเขตอีโครีเจียนมาคาโรนีเซีย ร่วมกับอะซอเรส หมู่เกาะคานารี มาเดรา และหมู่เกาะซาเวจ

หมู่เกาะเคปเวิร์ดไม่มีผู้คนอาศัยอยู่จนกระทั่งศตวรรษที่ 15 เมื่อนักสำรวจชาวโปรตุเกสค้นพบและตั้งอาณานิคมบนเกาะต่างๆ จึงเป็นที่มาของการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรปแห่งแรกในเขตร้อน เนื่องจากหมู่เกาะเคปเวิร์ดตั้งอยู่ในทำเลสะดวกเพื่อมีบทบาทในการค้าทาสในมหาสมุทรแอตแลนติก เคปเวิร์ดจึงมีความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจในช่วงศตวรรษที่ 16 และ 17 โดยดึงดูดพ่อค้า เอกชน และโจรสลัด เศรษฐกิจตกต่ำลงในศตวรรษที่ 19 หลังจากการปราบปรามการค้าทาสในมหาสมุทรแอตแลนติก และผู้อยู่อาศัยจำนวนมากอพยพในช่วงเวลานั้น อย่างไรก็ตาม เคปเวิร์ดค่อยๆ ฟื้นตัวทางเศรษฐกิจด้วยการกลายเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญและจุดแวะพักที่มีประโยชน์ตามเส้นทางเดินเรือหลัก เคปเวิร์ดได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2518

นับตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1990 เคปเวิร์ดเป็นประเทศประชาธิปไตยที่มีตัวแทนที่มั่นคง และยังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการพัฒนาและเป็นประชาธิปไตยมากที่สุดในแอฟริกา เนื่องจากขาดแคลนทรัพยากรธรรมชาติ เศรษฐกิจที่กำลังพัฒนาจึงเน้นการบริการเป็นส่วนใหญ่ โดยเน้นที่การท่องเที่ยวและการลงทุนจากต่างประเทศเพิ่มมากขึ้น ประชากรประมาณ 483,628 คน (ข้อมูล ณ การสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2564) ส่วนใหญ่เป็นชาวแอฟริกันและมรดกทางยุโรปรอง และส่วนใหญ่เป็นนิกายโรมันคาธอลิก ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงมรดกตกทอดจากการปกครองของโปรตุเกส ชุมชนพลัดถิ่นของชาวเคปเวิร์ดขนาดใหญ่มีอยู่ทั่วโลก โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกาและโปรตุเกส ซึ่งมีจำนวนมากกว่าประชากรบนเกาะเหล่านี้อย่างมาก เคปเวิร์ดเป็นรัฐสมาชิกของสหภาพแอฟริกา

ภาษาราชการของเคปเวิร์ดคือภาษาโปรตุเกส เป็นภาษาแห่งการสอนและการปกครอง นอกจากนี้ยังใช้ในหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ และวิทยุอีกด้วย ภาษาประจำชาติที่ได้รับการยอมรับคือ Cape Verdean Creole ซึ่งประชากรส่วนใหญ่พูด

จากการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2021 เกาะที่มีประชากรมากที่สุด ได้แก่ ซานติเอโก ซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองหลวงไปรยา (269,370 แห่ง) เซาวิเซนเต (74,016 แห่ง) ซานโตอันเตา (36,632 แห่ง) โฟโก (33,519 แห่ง) และซาล (33,347 แห่ง) เมืองที่ใหญ่ที่สุด ได้แก่ ไปรยา (137,868), มินเดโล (69,013), เอสปาร์โกส (24,500) และอัสโซมาดา (21,297)