Vishnu Puran

Wisznu Purana to gatunek starożytnych i średniowiecznych tekstów hinduizmu.

Vishnu Purana - Vishnu Puran (sanskryt)

Wisznu Purana jest jednym z osiemnastu Mahapuranów, gatunku starożytnych i średniowiecznych tekstów hinduizmu. Jest to ważny tekst Pancharatra w korpusie literatury Vaisnavizmu.

Rękopisy Wisznupurany przetrwały do ​​czasów współczesnych w wielu wersjach. Bardziej niż jakikolwiek inny główny Purana, Wisznu Purana przedstawia swoją zawartość w formacie Pancalaksana - Sarga (kosmogonia), Pratisarga (kosmologia), Vamśa (mityczna genealogia bogów, mędrców i królów), Manvañtara (cykle kosmiczne) i Vamśānucaritam (legendy za czasów różnych królów). Niektóre rękopisy tekstu wyróżniają się tym, że nie zawierają fragmentów znalezionych w innych głównych Puranach, takich jak te dotyczące Mahatmyas i przewodników po pielgrzymkach, ale niektóre wersje zawierają rozdziały o świątyniach i przewodniki turystyczne do świętych miejsc pielgrzymkowych. Tekst wyróżnia się również jako najwcześniejsza Purana, która została przetłumaczona i opublikowana w 1864 roku przez HH Wilsona, w oparciu o dostępne wówczas rękopisy, ustalające domniemania i przesłanki dotyczące tego, czym mogły być Purany.

Wisznupurana jest jednym z krótszych tekstów Purany, z około 7000 wersetów w zachowanych wersjach. Skupia się przede wszystkim wokół hinduskiego boga Wisznu i jego awatarów, takich jak Kryszna, ale wychwala Brahmę i Śiwę i zapewnia, że ​​są one jednym z Wisznu. Purana, twierdzi Wilson, jest panteistyczna, a zawarte w niej idee, podobnie jak inne Purany, opierają się na wierzeniach i ideach wedyjskich.

Wisznupurana, jak wszystkie główne Purany, przypisuje swemu autorowi mędrca Wedę Wjasę. Faktyczny autor (autorzy) i data jego powstania są nieznane i kwestionowane. Szacunki dotyczące jego składu wahają się od 1 tysiąclecia pne do początku drugiego tysiąclecia n.e. Tekst został prawdopodobnie skomponowany i przepisany warstwami przez pewien okres czasu, prawdopodobnie z korzeniami w starożytnych tekstach z pierwszego tysiąclecia pne, które nie przetrwały do ​​czasów współczesnych. Padma Purana klasyfikuje Wisznupuranę jako sattwapuranę (puranę, która reprezentuje dobroć i czystość).