Psalm 35

Doskonały Psalm

1 (Psalm Dawida). Błagaj mnie, Panie, o tych, którzy walczą ze mną; walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.

2 Chwyć tarczę i puklerz i wstań, by uzyskać moją pomoc.

3 Wyciągnij także włócznię i zatrzymaj drogę przeciwko tym, którzy mnie prześladują: powiedz duszy mojej, jestem zbawieniem twoim.

4 Niech się zawstydzą i zawstydzą, którzy szukają duszy mojej; niech się zawrócą i doprowadzą do pomieszania, które mnie krzywdzą.

5 Niech będą jak plewy przed wiatrem, i niech anioł Pański ich goni.

6 Niech ich droga będzie ciemna i śliska, i niech prześladuje ich anioł Pański.

7 Bo bez przyczyny ukryli dla mnie swoją sieć w dole, który bez przyczyny wykopali duszę moją.

8 Niech zniszczenie nadejdzie na niego nieświadomie; i niech sieć jego, którą ukrył, przyłapuje się na upadku.

9 I dusza moja rozraduje się w Panu; raduje się w swoim zbawieniu.

10 Wszystkie kości moje powiedzą: Panie, któż jest podobny do ciebie, który wyzwala ubogich od tego, który jest dla niego zbyt silny, tak, ubogich i potrzebujących od tego, który go psuje?

11 Powstali fałszywi świadkowie; powierzyli mi rzeczy, których nie znałem.

12 Oni nagrodzili mnie złem za dobro za zepsucie duszy mojej.

13 A co do mnie, gdy byli chorzy, odzienie moje było jak wór: ukorzyłem duszę moją postem; i moja modlitwa powróciła na moje łono.

14 Zachowałem się tak, jakby był moim przyjacielem lub bratem: kłaniając się ciężko, jak ten, który opłakuje swoją matkę.

15 Lecz w przeciwnościach moich radowali się i zebrali się; tak, zbrodniarze zgromadzili się przeciwko mnie, a nie wiedziałem o tym; rozdarli mnie i nie przestali:

16 Z obłudnymi szydercami na ucztach zgrzytali mi zębami.

17 Panie, jak długo będziesz patrzył? ocal moją duszę przed ich zniszczeniem, kochanie od lwów.

18 Będę ci dziękować w wielkim zgromadzeniu: będę cię wychwalał pośród wielu ludzi.

19 Niechaj ci, którzy są moimi wrogami, mylnie się ze mnie nie radują, niech nie mrugają okiem, który mnie nienawidzi bez przyczyny.

20 Albowiem nie mówią pokoju, ale wymyślają kłamliwe sprawy przeciwko tym, którzy milczą na ziemi.

21 Otworzyli przede mną usta i powiedzieli: Ach, ach, nasze oko to widziało.

22 To widziałeś, Panie: nie milcz, Panie, nie oddalaj się ode mnie.

23 Powstańcie i obudźcie się na sąd mój, dla sprawy mojej, Boga mego i Pana mego.

24 Osądź mnie, Panie, Boże mój, według sprawiedliwości twojej; i niech się nie radują ze mnie.

25 Niech nie mówią w swoich sercach: Ach, myśmy to mieli; niech nie mówią: Połknęliśmy go.

26 Niech się wstydzą i wprawiają w zakłopotanie, którzy się radują z powodu mojego zranienia; niech będą przyodziani ze wstydu i hańby, która się mi wywyższa.

27 Niech krzyczą z radości i cieszą się, że sprzyjają słusznej sprawie mojej; niech mówią nieustannie: Niech się powiększy Pan, który cieszy się powodzeniem sługi swego.

28 I mój język będzie mówił o sprawiedliwości twojej i chwale twojej przez cały dzień.