Psalm 22

Doskonały Psalm

1 (Do naczelnego muzyka nad Ajjeleth Shahar, Psalm Dawida). Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? dlaczego jesteś tak daleki od pomagania mi i od słów mojego ryku?

2 O mój Boże, płaczę za dnia, ale nie słyszysz; a w porze nocnej nie jestem cichy.

3 Ale ty jesteś święty, który mieszkasz na chwałach Izraela.

4 Ojcowie nasi ufali tobie; ufali, a ty ich wybawiłeś.

5 Wołali do ciebie i zostali uwolnieni; ufali tobie i nie byli zdezorientowani.

6 Ale ja jestem robakiem i nikim; wyrzuty ludzi i pogarda dla ludzi.

7 Wszyscy, którzy mnie widzą, śmieją mnie z pogardy: strzelają wargę, kręcą głową, mówiąc:

8 Ufał Panu, że go uratuje: niech go uratuje, bo rozkoszował się nim.

9 Ale ty jesteś tym, który wyciągnął mnie z łona; dałeś mi nadzieję, gdy byłem na piersiach mojej matki.

10 Zostałem zrzucony na ciebie z łona: ty jesteś moim Bogiem z brzucha mojej matki.

11 Nie oddalajcie się ode mnie; bo kłopoty są bliskie; bo nie ma nikogo, kto mógłby pomóc.

12 Wiele byków mnie ogarnęło: silne byki Baszanu ogarnęły mnie.

13 Patrzyli na mnie swoimi ustami, jak drapieżny i ryczący lew.

14 Jestem wylany jak woda i wszystkie moje kości są ze stawu; moje serce jest jak wosk; topi się w moich wnętrznościach.

15 Siła moja wyschła jak garnek; a język mój przylgnął do mych szczęk; i wprowadziłeś mnie w proch śmierci.

16 Albowiem psy mnie obejmowały; zgromadzenie niegodziwców obejmowało mnie; przebijali ręce moje i nogi moje.

17 Mogę powiedzieć wszystkim kościom moim: patrzą i patrzą na mnie.

18 Rozdzielają między siebie moje szaty i rzucają losy na moją szatę.

19 Ale nie oddalaj się ode mnie, Panie: o siły moja, pośpiesz się ze mną, aby mi pomóc.

20 Wybaw moją duszę od miecza; kochanie od mocy psa.

21 Ratuj mnie od paszczy lwa, bo słyszałeś mnie od rogów jednorożców.

22 Obwieszczę imię moje braciom moim; w pośrodku zgromadzenia będę cię chwalić.

23 Wy, którzy boicie się Pana, chwalcie go; wy wszyscy, potomstwo Jakuba, chwalcie go; i bójcie się go, wszyscy nasienie Izraela.

24 Albowiem nie gardził ani nie brzydził się udręczonych; i nie ukrył przed nim oblicza swego; ale gdy do niego zawołał, usłyszał.

25 Niech będzie od ciebie chwała moja w wielkim zgromadzeniu: śluby moje złożę przed tymi, którzy się go boją.

26 Cisi będą jeść i nasyceni; będą wychwalać Pana, który Go szuka; wasze serce będzie żyło na wieki.

27 Wszystkie krańce świata będą pamiętać i zwracać się do Pana; i wszystkie pokolenia narodów będą się przed tobą czcić.

28 Albowiem królestwo należy do Pana, a on jest namiestnikiem między narodami.

29 Wszyscy, którzy są grubi na ziemi, będą jeść i wielbić; wszyscy, którzy schodzą na ziemię, kłaniają się przed nim; i nikt nie może utrzymać przy życiu swojej duszy.

30 Nasienie będzie mu służyć; będzie to rozliczane przed Panem przez całe pokolenie.

31 Przyjdą i ogłoszą sprawiedliwość narodowi, który się narodzi, że to uczynił.