Глобальное потепление!

Nasza planeta płonie! Trzeci jeździec to głęboka i rosnąca globalna nieufność.

W tej aplikacji możesz szybko oglądać najnowsze odpowiednie filmy dotyczące globalnego ocieplenia w krajach G20 w oficjalnych językach.

 Globalne ocieplenie to długoterminowy wzrost średniej temperatury systemu klimatycznego Ziemi, który trwa od ponad wieku, którego głównym powodem jest aktywność człowieka (czynnik antropogeniczny).

Począwszy od 1850 r., W dziesięcioletniej skali, temperatura powietrza w każdej dekadzie była wyższa niż w jakiejkolwiek poprzedniej dekadzie. W latach 1750-1800 ludzie byli odpowiedzialni za podniesienie średniej globalnej temperatury o 0,8-1,2 ° C. Prawdopodobna wielkość dalszego wzrostu temperatury w XXI wieku w oparciu o modele klimatyczne wynosi 0,3–1,7 ° C dla minimalnego scenariusza emisji gazów cieplarnianych, 2,6–4,8 ° C dla scenariusza maksymalnej emisji.

 Skutki globalnego ocieplenia obejmują wzrost poziomu mórz, regionalne zmiany opadów, częstsze ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak upał i ekspansja pustyni. Jak wskazano na stronie internetowej ONZ: istnieją alarmujące dowody na to, że przekroczono progi prowadzące do nieodwracalnych zmian w ekosystemach i systemie klimatycznym naszej planety.

 Wpływ globalnego ocieplenia na środowisko jest szeroki i dalekosiężny. Obejmuje następujące różne efekty:

 Topnienie lodu arktycznego, podniesienie poziomu morza, wycofanie się lodowca: globalne ocieplenie doprowadziło do dziesięcioleci redukcji i przerzedzania lodu morskiego w Arktyce. Teraz jest w niebezpiecznej pozycji i podatny na anomalie atmosferyczne. Szacuje się, że wzrost poziomu morza od 1993 r. Wynosił średnio od 2,6 mm do 2,9 mm rocznie ± 0,4 mm. Ponadto wzrost poziomu morza przyspieszył w okresie obserwacji od 1995 do 2015 r. Scenariusz IPCC z wysokim poziomem emisji sugeruje, że w XXI wieku poziomy mórz mogą wzrosnąć średnio o 52–98 cm.

 Klęski żywiołowe: wzrost globalnej temperatury doprowadzi do zmian w ilości i rozkładzie opadów. Atmosfera staje się bardziej wilgotna, więcej opadów spada na wysokich i niskich szerokościach geograficznych, a mniej w regionach tropikalnych i subtropikalnych. W rezultacie powodzie, susze, huragany i inne ekstremalne zjawiska pogodowe mogą stać się częstsze.

 Fale upałów i inne quasi-stacjonarne warunki pogodowe: częstotliwość zdarzeń wyjątkowo upałów wzrosła około 50 razy w porównaniu z dekadami sprzed 1980 roku.

 Skrócenie dni „sprzyjającej” pogody: badacze określają jej granice przy temperaturze 18 ° C - 30 ° C, opadów nie więcej niż 1 mm na dzień i niskiej wilgotności, z punktem rosy poniżej 20 ° C. Średnio „sprzyjająca pogoda” na Ziemi odbywa się 74 dni w roku, z powodu globalnego ocieplenia wskaźnik ten będzie się zmniejszał.

 Zakwaszenie oceanów, odtlenienie oceanów: wzrost stężenia dwutlenku węgla w atmosferze doprowadził do wzrostu rozpuszczonego CO2 w wodzie morskiej, aw konsekwencji do wzrostu kwasowości oceanów, mierzonej przy niższych wartościach pH.

 Do skutków długoterminowych należy również reakcja skorupy ziemskiej spowodowana topnieniem lodu, a następnie deglacjacją w procesie zwanym glacioisostasis, w którym obszary lądowe przestają odczuwać presję masy lodowej. Może to prowadzić do osuwisk i zwiększonej aktywności sejsmicznej i wulkanicznej. Z powodu ocieplenia wody w oceanie, topnienia wiecznej zmarzliny na dnie oceanu lub uwolnienia hydratów gazu podwodne osuwiska mogą powodować tsunami.

 Innym przykładem jest możliwość spowolnienia lub zatrzymania krążenia prądów południkowych Atlantyku. Może to powodować chłodzenie na Północnym Atlantyku, w Europie i Ameryce Północnej. Dotyczy to szczególnie obszarów takich jak Wyspy Brytyjskie, Francja i kraje nordyckie, które są ogrzewane przez Prąd Północnoatlantycki.