De Chirico

Wystawa opowiadająca o twórczości Pictora Optimusa, ojca Metafizyki.

Ojciec Metafizyki, artystyczny punkt odniesienia XX wieku, Giorgio de Chirico jest artystą, który odcisnął swoje piętno przede wszystkim na włoskiej scenie artystycznej - i nie tylko - XX wieku. Siła, tajemniczość i dezorientacja, które wciąż budzą jego prace, w połączeniu z niesamowitą techniką, uświęciły go jako Pictora Optimusa.

Ta aplikacja jest ścieżką zwiedzania, która eksploruje wystawę antologiczną De Chirico and the Metaphysics, zorganizowaną w Pizie w pokojach Palazzo Blu od 7 listopada 2020 r. Do 9 maja 2021 r. Przegląd, który śledzi ciągłe ewolucję badań Mistrza Volos, opowiadając o tym w długiej podróży obrazów i słów; nawigacja składająca się z odlotów i powrotów. Wystawa, która pozwala poznać de Chirico dzięki serii objawień, które otwierają kurtynę na jego zagadki, umożliwiając dostęp do jego labiryntowego proscenium. Jednym z głównych elementów projektu jest odkrycie osobistej kolekcji artysty „de Chirico di de Chirico”, będącej przedmiotem wystawy, pochodzącej z Galerii Narodowej w Rzymie - podarowanej w 1987 roku przez żonę malarza, Isabellę - oraz Fundacja Giorgio i Isa de Chirico.

Ponadto, dzięki wsparciu najbardziej prestiżowych narodowych instytucji sztuki współczesnej, takich jak Pinacoteca di Brera oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej Trydentu i Rovereto (MART), projekt prezentuje w Palazzo Blu cykl absolutnych arcydzieł.

Wystawa, zorganizowana przez Fundację Pisa wraz z MondoMostre i kuratorowana przez Saretto Cincinelli i Lorenzo Canovę, we współpracy z Fundacją Giorgio i Isa de Chirico oraz Narodową Galerią Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Rzymie, została objęta patronatem Ministerstwa ds. walory kulturowe i turystyczne oraz działalność regionu Toskanii i gminy Piza. Katalog wystawy jest wydawany przez Skira Editore.

Wystawa prezentuje prace z całej prestiżowej kariery artysty, podążając chronologiczną ścieżką, która przecina twórczość de Chirico we wszystkich jej rozwoju, fazach i węzłach tematycznych. Droga prezentowanych prac ma w istocie tę zaletę, że prowadzi od pierwszych prac „Böcklinowskich” końca pierwszej dekady XX wieku do dziesięciu lat wielkiego malarstwa metafizycznego; od arcydzieł „klasycznego” okresu wczesnych lat dwudziestych XX wieku „drugiej metafizyki” Paryża, aż po Tajemnicze Łaźnie z lat trzydziestych XX wieku, po niezwykłe badania malarstwa wielkich mistrzów przeszłości, które można znaleźć w martwych naturach, aktach i autoportretach, wykonanych m.in. Lata trzydzieste i pięćdziesiąte, dochodząc do ostatniej świetlistej fazy neo-metafizycznej, która ostatnio spotkała się z dużym międzynarodowym zainteresowaniem.

Wystawa ma również tę zaletę, że uwypukla to, co dziś możemy rozważać upowszechnianie metafizycznej wizji, która, wymyślona przez de Chirico w 1910 roku, przyniosła następnie międzynarodowe rozkwity, które znajdujemy w gałęziach wielkich artystów, takich jak Carrà, Savinio i de Pisis, ale także Sironi i Martini. Artyści ci obecni na wystawie dzięki niektórym wypożyczeniom, bardziej niż utworzeniu szkoły lub ruchu, byli w stanie odebrać i przerobić w osobisty sposób potężny wpływ de Chirico, który w połowie lat 10-tych stworzył już podstawowe arcydzieła dla sztuka XX wieku.