Case Blue

Od niemieckiej ofensywy letniej na pola naftowe Kaukazu po tragedię pod Stalingradem

Case Blue: Panzers na Kaukaz. Od Joni Nuutinen: gra wojenna dla graczy wojennych od 2011 roku.

Wiosną 1942 roku Wehrmacht przygotowywał się do rozpoczęcia Case Blue, niemieckiej letniej ofensywy na froncie wschodnim. Plan przewidywał atak na Stalingrad, a następnie główne siły miały skręcić na południe i udać się na Kaukaz, aby zająć kluczowe pola naftowe Majkop, Gorzny i Baku. Pierwszym krokiem dla Case Blue było przygotowanie się Wehrmachtu do dwóch ataków szczypiec, których celem było odcięcie silnych sił radzieckich w wybrzuszeniu Izyum na południe od Charkowa, co oznaczało, że siły niemieckie na tym obszarze znajdowały się na pozycjach ofensywnych. Jednak zaledwie sześć dni przed datą rozpoczęcia niemieckiej operacji Armia Czerwona rozpoczęła własną masową kampanię z Izyum, aby odbić Charków, uderzając bezpośrednio w jeden z dwóch niemieckich szczypiec pancernych przygotowujących się do własnego ataku. Niemieccy generałowie chcieli przejść do defensywy, ale kwatera główna w Berlinie nakazała Wehrmachtowi przejść do ofensywy, a wynikające z tego zwycięstwo w drugiej bitwie pod Charkowem zniszczyło silne mobilne siły Armii Czerwonej w południowym sektorze frontu wschodniego, pozwalając następującym atakom Case Blue dość bez wysiłku posunąć się w kierunku Stalingradu. Ten brak zaciekłego oporu sowieckiego zwiódł Niemców i podzielili swoje siły na dwie części: jedna grupa zmierzała w kierunku Stalingradu, druga na południe, w stronę Kaukazu. Podział spowodował fatalne problemy logistyczne: Niemcy nie mogli wiedzieć, który korpus będzie posuwał się w jakim stopniu w danym tygodniu, więc nigdy nie było wystarczającej ilości paliwa we właściwym czasie i miejscu, co zmuszało całe korpusy do pozostania na miejscu, nawet gdy miały do ​​czynienia tylko z symboliczne formacje radzieckie, dając Armii Czerwonej czas na odbudowę obrony wzdłuż Wołgi i Kaukazu.

Należy pamiętać, że ta kampania obejmuje wiele jednostek i logistyki, a ponadto mapa jest dość duża, więc jeśli szukasz szybkiej rozgrywki, Operacja Barbarossa lub Kursk mogą być dla Ciebie bardziej zabawne.

CECHY:

+ Dokładność historyczna: kampania odzwierciedla konfigurację historyczną.

+ Dobra sztuczna inteligencja: Zamiast po prostu atakować bezpośrednio w stronę celu, przeciwnik AI balansuje pomiędzy celami strategicznymi a mniejszymi zadaniami, takimi jak okrążanie pobliskich jednostek.

+ Ustawienia: Mnóstwo opcji zmieniających wrażenia z gry: Zmień poziom trudności, rozmiar sześciokąta, animację, wybierz zestaw ikon dla jednostek (NATO lub PRAWDZIWY) i miast (okrągłe, tarcza, kwadrat, blok domów), obracaj typy jednostek wspierających jak Generałowie/Siły Powietrzne/Pola minowe WŁ./WYŁ., pozwalają na burze i składy zaopatrzenia dla jednostek bojowych i wiele więcej.

Gra żąda jedynie uprawnień niezbędnych do działania.

„Wszystkie dostępne siły zostaną skoncentrowane na głównych operacjach w sektorze południowym, których celem będzie zniszczenie wroga przed rzeką Don, w celu zabezpieczenia kaukaskich pól naftowych i przejść przez Kaukaz… Celem jest: jak już powiedziano, okupowanie Frontu Kaukaskiego poprzez zdecydowane atakowanie i niszczenie sił rosyjskich stacjonujących w rejonie Woroneża na południe, zachód lub północ od Donu… indywidualne przełamania frontu powinny przybierać formę bliskich ruchów okrążających. za późno zamykając szczypce, dając w ten sposób wrogowi możliwość uniknięcia zagłady.”

— Niemiecka dyrektywa 41 z 12 kwietnia 1942 r