Byzantine Empire History

Cesarstwo Bizantyjskie, zwane także Cesarstwem Wschodniorzymskim

Bizancjum, nazywane także wschodniej części Cesarstwa Rzymskiego, był kontynuacją Cesarstwa Rzymskiego na Wschodzie w okresie późnej starożytności i średniowiecza, kiedy jego stolicą był Konstantynopol (współczesny Stambuł, która została założona jako Bizancjum) , Przetrwał fragmentacji i upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego w 5 wieku naszej ery i nadal istnieć przez kolejne tysiąc lat, aż spadł z Turkami w 1453 roku Przez większość swojego istnienia imperium było najpotężniejszym ekonomiczne, kulturowe i siły zbrojne w Europie. Zarówno "Bizancjum" i "Eastern Roman Empire" są historiograficzne warunki stworzone po zakończeniu królestwa; jego obywatele nadal odnoszą się do ich imperium, jak Cesarstwo Rzymskie (gr. Βασιλεία τῶν Ῥωμαίων, tr Basileia Ton Rhōmaiōn; łac Imperium Romanum), czy Rumunia (Ῥωμανία), a siebie jako "Rz".

Kilka wydarzenia sygnałowe od 4 do 6 wieków oznaczyć okres przejściowy, podczas którego imperium rzymskiego greckiego Wschodu i łacińskiego Zachodu podzielone. Konstantyn I (r. 324-337) zreorganizował imperium, wykonane Konstantynopol nowy kapitał i zalegalizowane chrześcijaństwo. Pod Teodozjusza I (r. 379-395), chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Imperium państwa i inne praktyki religijne były zakazane. Wreszcie, za panowania Herakliusza (r. 610-641), wojskowy i administracji Imperium zostały zrestrukturyzowane i przyjął grecki do użytku urzędowego zamiast łaciny. Tak więc, mimo że państwo rzymskie kontynuowane i rzymskie tradycje państwowe zostały utrzymane, współcześni historycy Bizancjum odróżnić od starożytnego Rzymu, o ile to było skupione na Konstantynopol, zorientowany greckiej zamiast łacińskiej kultury i charakteryzuje prawosławia.