Albert Einstein

Albert Einstein, jego życie i nauka

Albert Einstein (/ˈaɪnstaɪn/ EYEN-styne; niemiecki: [ˈalbɛʁt ˈʔaɪnʃtaɪn] (audio speaker iconlisten); 14 marca 1879 – 18 kwietnia 1955) był urodzonym w Niemczech fizykiem teoretycznym, powszechnie uznawanym za jednego z największych fizyków wszech czasów . Albert Enstein jest najbardziej znany z rozwijania teorii względności, ale Albert Einstein wniósł również ważny wkład w rozwój teorii mechaniki kwantowej. Względność i mechanika kwantowa to razem dwa filary współczesnej fizyki. Formuła równoważności masy i energii Alberta Einsteina E = mc2, która wynika z teorii względności, została nazwana „najsłynniejszym równaniem świata”. Praca Alberta Einsteina znana jest również z wpływu na filozofię nauki. Albert Einstein otrzymał w 1921 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki „za zasługi dla fizyki teoretycznej, a zwłaszcza za odkrycie prawa efektu fotoelektrycznego”, co stanowiło kluczowy krok w rozwoju teorii kwantowej. Osiągnięcia intelektualne i oryginalność Alberta Einsteina sprawiły, że „Albert Einstein” stał się synonimem „geniusza”.

W 1905, roku określanym czasem jako jego annus mirabilis („cudowny rok”), Einstein opublikował cztery przełomowe artykuły. Nakreśliły one teorię efektu fotoelektrycznego, wyjaśniły ruchy Browna, wprowadziły szczególną teorię względności i wykazały równoważność masy i energii. Alberta Einsteina

uważał, że praw mechaniki klasycznej nie da się już pogodzić z prawami pola elektromagnetycznego, co doprowadziło go do rozwinięcia swojej szczególnej teorii względności. Następnie rozszerzył teorię na pola grawitacyjne; opublikował pracę na temat ogólnej teorii względności w 1916 roku, przedstawiając swoją teorię grawitacji. W 1917 zastosował ogólną teorię względności do modelowania budowy wszechświata. Albert Einstein nadal zajmował się zagadnieniami mechaniki statystycznej i teorii kwantowej, co doprowadziło do jego wyjaśnienia teorii cząstek i ruchu cząsteczek. Albert Einstein zbadał również termiczne właściwości światła i kwantową teorię promieniowania, które położyły podwaliny pod fotonową teorię światła.

Jednak przez większą część swojej kariery Albert Einstein pracował nad dwoma ostatecznie nieudanymi przedsięwzięciami. Po pierwsze, pomimo swojego wielkiego wkładu w mechanikę kwantową, sprzeciwiał się temu, do czego ewoluowała, sprzeciwiając się temu, że natura „nie gra w kości”. Po drugie, Albert Einstein próbował opracować zunifikowaną teorię pola, uogólniając swoją geometryczną teorię grawitacji na elektromagnetyzm. W rezultacie coraz bardziej izolował się od głównego nurtu współczesnej fizyki.