শ্রীমদ্ভাগবদ্গীতা

Bhagavadgita lub Gita - indyjskie pisma święte

Bhagvadgita (pieśń Boga) lub Shrimadbhagvadgita lub Geeta jest hinduskim pismem liczącym 700 tomów. Jest częścią starożytnej epopei sanskryckiej Mahabharata. Chociaż Gita otrzymuje status oddzielnej świętej księgi lub oddzielnej Upaniszady. Hindusi uważają Geetę za maskotkę Boga. W historii hinduizmu, filozofii i literatury Gita ma szczególne miejsce.

Zawartość Geety Krishny i ​​Pundaba Rajkumara Arjuny Tuż przed bitwą pod Kuruksetrą Arjuna był zdezorientowany, widząc swojego przyjaciela, przyjaciela i nauczyciela tuż przed wrogiem. W tym czasie Kriszna przypomniał mu religię bojowników Kshatriya i wyjaśnił różne filozofie jogi i wedanty oraz zachęcił go do wojny. Dlatego Gita nazywana jest krótką lekcją hinduskiej teologii i praktycznym przewodnikiem po życiu Hindusów. Podczas interpretacji jogi Kryszna odsłonił formę „samego Boga” i pobłogosławił Arjuna swoją wizją świata. Sanjay, który bezpośrednio usłyszał Gitę z twarzy Kryszny bez Arjuny, spojrzał żywo z Vedasbasa na opis wydarzeń wojennych, Hanumana (siedział na szczycie rydwanu Arjuna) i Barichiego, syna Kathokhetry, który widział wydarzenia wojny Kuruksetry).

Istnieje wiele opinii na temat składu Bhagwadgity. Historycy szacują, że ta książka może mieć formę kompozycji książki od V do V wieku pne.