Muziek theorie

Muziektheoretische boeken

Muziektheorie is de studie van de praktijken en mogelijkheden van muziek. The Oxford Companion to Music beschrijft drie onderling verbonden gebruik van de term "muziektheorie":

De eerste is wat 'rudiments' wordt genoemd, momenteel onderwezen als de elementen van notatie, van belangrijke handtekeningen, van tijdsignaturen, van ritmische notatie, enzovoort. De tweede is de studie van geschriften over muziek vanaf de oudheid. De derde is een gebied van de huidige musicologische studie dat tracht processen en algemene principes in muziek te definiëren - een onderzoeksgebied dat kan worden onderscheiden van analyse in die zin dat het niet het individuele werk of de uitvoering, maar de fundamentele materialen uit waar het is gebouwd.

Muziektheorie is vaak bezig met het beschrijven van hoe musici en componisten muziek maken, inclusief afstemmingssystemen en samenstellingsmethoden, naast andere onderwerpen. Vanwege de steeds groter wordende opvatting van wat muziek is (zie definitie van muziek), zou een meer omvattende definitie kunnen zijn dat muziektheorie de overweging is van alle sonische verschijnselen, inclusief stilte, als ze betrekking hebben op muziek. Dit is geen absolute richtlijn, bijvoorbeeld, de studie van "muziek" in het universitaire curriculum Quadrivium liberal arts dat gebruikelijk was in middeleeuws Europa was een abstract systeem van proporties dat zorgvuldig bestudeerd werd op afstand van de daadwerkelijke muziekpraktijk. Deze middeleeuwse discipline werd echter de basis voor het afstemmen van systemen in latere eeuwen, en het is over het algemeen opgenomen in de moderne wetenschap over de geschiedenis van de muziektheorie.