History of Tuvalu

Tuvalu

De eerste bewoners van Tuvalu waren Polynesiërs, dus de oorsprong van de bevolking van Tuvalu kan worden herleid tot de verspreiding van mensen vanuit Zuidoost-Azië, vanuit Taiwan, via Melanesië en over de Pacifische eilanden van Polynesië.

De kapiteins en kaartmakers op bezoekende Europese schepen gaven verschillende namen aan individuele eilanden. In 1819 werd het eiland Funafuti Ellice's Island genoemd; op alle negen eilanden werd de naam Ellice toegepast, naar het werk van de Engelse hydrograaf Alexander George Findlay. De Ellice-eilanden kwamen eind 19e eeuw onder de invloedssfeer van Groot-Brittannië als resultaat van een verdrag tussen Groot-Brittannië en Duitsland met betrekking tot de afbakening van de invloedssferen in de Stille Oceaan. Elk van de Ellice-eilanden werd tussen 9 en 16 oktober 1892 door kapitein Gibson van HMS Curacoa uitgeroepen tot Brits protectoraat. De Ellice-eilanden werden van 1892 tot 1916 bestuurd als Brits protectoraat door een Resident Commissioner als onderdeel van de British Western Pacific Territories (BWPT). ), en vervolgens als onderdeel van de Gilbert- en Ellice-eilandenkolonie van 1916 tot 1976. De Verenigde Staten claimden Funafuti, Nukufetau, Nukulaelae en Niulakita onder de Guano Islands Act van 1856. Van deze claim werd afstand gedaan onder het vriendschapsverdrag van 1983 tussen Tuvalu en de Verenigde Staten.

In 1974 stemden de Ellice-eilandbewoners voor een aparte Britse afhankelijkheidsstatus als Tuvalu, die zich afscheidde van de Gilbert-eilanden die na de onafhankelijkheid Kiribati werden. De kolonie Tuvalu ontstond op 1 oktober 1975. Tuvalu werd op 1 oktober 1978 volledig onafhankelijk binnen het Gemenebest. Op 5 september 2000 werd Tuvalu het 189e lid van de Verenigde Naties.

De Nationale Bibliotheek en Archieven van Tuvalu bevatten "essentiële documentatie over het culturele, sociale en politieke erfgoed van Tuvalu", inclusief overgebleven documenten van het koloniale bestuur, evenals de overheidsarchieven van Tuvalu.