বাংলাদেশের ইতিহাস Bangladesh

Heb Engelse en Bengaalse (বাংলা) talen

De beschavingsgeschiedenis van Bangladesh gaat meer dan vier millennia terug, tot het Chalcolithicum. De vroeg gedocumenteerde geschiedenis van het land kenmerkte de opeenvolging van hindoeïstische en boeddhistische koninkrijken en rijken, die streden om regionale dominantie.

De islam arriveerde in de 6e-7e eeuw na Christus en werd geleidelijk dominant sinds het begin van de 13e eeuw met de veroveringen onder leiding van Bakhtiyar Khalji en activiteiten van soennitische missionarissen zoals Shah Jalal in de regio. Later begonnen moslimheersers de islam te prediken door moskeeën te bouwen. Vanaf de 14e eeuw werd het geregeerd door het Bengaalse sultanaat, gesticht door koning Shamsuddin Ilyas Shah, het begin van een periode van economische welvaart en militaire dominantie van het land over de regionale rijken, dat door de Europeanen werd aangeduid als het rijkste land om mee te handelen .[1] Daarna kwam de regio onder het Mughal-rijk, als de rijkste provincie. Bengal Subah genereerde bijna de helft van het BBP van het rijk en 12% van het BBP van de wereld, [2][3][4] groter dan heel West-Europa, wat de periode van proto-industrialisatie inluidde. De bevolking van de hoofdstad, Dhaka, overschreed een miljoen mensen.

Na het verval van het Mughal-rijk in de vroege jaren 1700, werd Bengalen een semi-onafhankelijke staat onder de Nawabs van Bengalen, uiteindelijk geleid door Siraj ud-Daulah. Het werd later veroverd door de Britse Oost-Indische Compagnie in de Slag bij Plassey in 1757. Bengalen droeg rechtstreeks bij aan de industriële revolutie in Groot-Brittannië, maar leidde tot de deïndustrialisatie ervan. Het Bengaalse voorzitterschap werd later opgericht.

De grenzen van het moderne Bangladesh werden vastgesteld met de scheiding van Bengalen en India in augustus 1947, toen de regio Oost-Pakistan werd als onderdeel van de nieuw gevormde staat Pakistan na het einde van de Britse overheersing in de regio.[10] De proclamatie van de onafhankelijkheid van Bangladesh in maart 1971 leidde tot de negen maanden durende Bangladesh Liberation War, die uitmondde in de opkomst van Oost-Pakistan als de Volksrepubliek Bangladesh.

Na de onafhankelijkheid kreeg de nieuwe staat te maken met hongersnood, natuurrampen en wijdverbreide armoede, evenals politieke onrust en militaire staatsgrepen. Het herstel van de democratie in 1991 werd gevolgd door relatieve rust en snelle economische vooruitgang.

Opmerking:

Deze app is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden met fair use-wetgeving, is van toepassing onder Creative Common-licentie en schendt niet het beleid over door Google weergegeven advertenties op schermen met gerepliceerde inhoud. Fair use is een doctrinewet die beperkt gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal toestaat zonder eerst toestemming van de auteursrechthebbende te verkrijgen voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden.