فهرست کاملی از دستورات MS-DOS
هنگامی که از یک پنجره پوسته خط فرمان Microsoft MS-DOS استفاده می کنید، می توانید دستورات زیر را در پنجره تایپ کنید.
مفسر دستور برای DOS زمانی اجرا می شود که هیچ برنامه کاربردی در حال اجرا نباشد. هنگامی که یک برنامه خارج می شود، اگر قسمت گذرا از مفسر فرمان در حافظه بازنویسی شده باشد، DOS آن را از دیسک بارگذاری مجدد می کند. برخی از دستورات داخلی هستند — در COMMAND.COM تعبیه شده اند. بقیه دستورات خارجی هستند که روی دیسک ذخیره می شوند. هنگامی که کاربر یک خط متن را در خط فرمان سیستم عامل تایپ می کند، COMMAND.COM خط را تجزیه می کند و سعی می کند نام دستور را با یک دستور داخلی یا نام یک فایل برنامه اجرایی یا فایل دسته ای روی دیسک تطبیق دهد. اگر مطابقت پیدا نشد، یک پیام خطا چاپ می شود و خط فرمان بازخوانی می شود.
دستورات خارجی برای نگهداری در پردازشگر فرمان بسیار بزرگ بودند یا کمتر مورد استفاده قرار می گرفتند. چنین برنامه‌های کاربردی روی دیسک ذخیره می‌شوند و درست مانند برنامه‌های کاربردی معمولی بارگذاری می‌شوند، اما با سیستم عامل توزیع می‌شوند. کپی‌های این برنامه‌های دستوری ابزار باید روی یک دیسک قابل دسترسی، یا روی درایو فعلی یا در مسیر فرمان تنظیم‌شده در مفسر فرمان، قرار می‌گرفتند.
در لیست زیر، دستوراتی که می توانند بیش از یک نام فایل یا یک نام فایل شامل علامت های عام (* و ?) را بپذیرند، گفته می شود که یک پارامتر filespec (مشخصات فایل) را می پذیرند. دستوراتی که می توانند تنها یک نام فایل را بپذیرند، گفته می شود که پارامتر نام فایل را می پذیرند. علاوه بر این، سوئیچ های خط فرمان یا سایر رشته های پارامتر را می توان در خط فرمان عرضه کرد. ممکن است از فضاها و نمادهایی مانند "/" یا "-" استفاده شود تا به پردازشگر فرمان اجازه دهد تا خط فرمان را به نام فایل ها، مشخصات فایل و سایر گزینه ها تجزیه کند.
مفسر فرمان هر پارامتری را که به دستورات ارسال می‌شود، حروف کوچک و بزرگ را حفظ می‌کند، اما نام‌های خود فرمان و نام فایل‌ها به حروف بزرگ و کوچک حساس نیستند.
بسیاری از دستورات در بسیاری از سیستم‌های DOS یکسان هستند، اما برخی از آنها در نحو دستور یا نام متفاوت هستند.