Indian Evidence Act

راهنمای مطالعه - قانون مدارک هندی کامل IEA 1872 را به زبان انگلیسی بخوانید

سلب مسئولیت: این برنامه وابسته یا نماینده هیچ نهاد دولتی نیست. این یک پلت فرم خصوصی است که برای اهداف آموزشی توسعه یافته است. هر گونه اطلاعات یا خدمات ارائه شده توسط این برنامه توسط هیچ مقام دولتی تایید یا تحریم نمی شود. منبع محتوا: https://lddashboard.legislative.gov.in/actsofparliamentfromtheyear/indian-evidence-act-1872

قانون مدارک هندی که در اصل در هند توسط شورای قانونگذاری امپراتوری در سال 1872 در دوران راج بریتانیا به تصویب رسید، شامل مجموعه ای از قوانین و مسائل مرتبط با مقبولیت مدارک در دادگاه های حقوقی هند است.

قانون مدارک هند که به عنوان قانون شماره شناسایی شده است. 1 از 1872، و به نام قانون مدارک هند، 1872، دارای یازده فصل و 167 بخش است، و در 1 سپتامبر 1872 لازم الاجرا شد. در آن زمان، هند بخشی از امپراتوری بریتانیا بود. قانون مدارک هند در طی بیش از 125 سال از زمان تصویب، اساساً شکل اصلی خود را حفظ کرده است، به جز برخی اصلاحات گاه به گاه.

اصلاحات:

قانون اصلاح قانون جزا، 2005

تصویب و تصویب قانون مدارک هند یک اقدام قضایی راهگشا بود که در هند معرفی شد، که کل سیستم مفاهیم مربوط به قابل پذیرش بودن شواهد را در دادگاه های حقوقی هند تغییر داد. تا آن زمان، قواعد ادله بر اساس نظام‌های حقوقی سنتی گروه‌ها و جوامع مختلف اجتماعی هند بود و برای افراد مختلف بسته به طبقه، اجتماع، ایمان و موقعیت اجتماعی متفاوت بود. قانون مدارک هند یک مجموعه استاندارد از قوانین قابل اجرا برای همه هندی ها را معرفی کرد.

این قانون عمدتاً بر اساس کار محکم سر جیمز فیتزجام استفن است که می توان او را بنیانگذار این قانون جامع نامید.