فلسفه ، زندگی نامه ، داستان زندگی و آثار الرضی
ابوبکر محمد بن زکریای الرازی (به فارسی: أبوبكر الرازی) یا در جهان غربی به Rhazes معروف است ، دانشمند ایرانی است كه بین سالهای 864 - 930 زندگی می كرده است. وی در سال 251 ه.ق / 865 در ری ، تهران متولد شد و درگذشت. در سال 313 H / 925. الرضی از زمان جوانی فلسفه ، شیمی ، ریاضیات و ادبیات را خوانده است. وی در رشته پزشکی نزد حنین بن اسحق در بغداد تحصیل کرد. پس از بازگشت به تهران ، کارگردانی بیمارستانی در ری را به او سپردند. بعلاوه وی همچنین رئیس بیمارستان مقتدری در بغداد بود.
الرضی همچنین به عنوان یک دانشمند همه کاره شناخته می شود و یکی از بزرگترین دانشمندان اسلام به شمار می رود.
الرضی در 28 آگوست 865 میلادی متولد شد و در 9 اکتبر 925 میلادی درگذشت. نام رازی از نام شهر ری می آید. این شهر در دره جنوبی ارتفاعات البرز در حوالی تهران ، ایران واقع شده است. در این شهر نیز ابن سینا تقریباً تمام کارهای خود را به پایان رساند.
از زمان کودکی ، رازى علاقه مند به خواننده یا موسیقیدان شدن بود اما بعداً به رشته کیمیاگری علاقه بیشتری پیدا کرد. در 30 سالگی ، رازی تصمیم گرفت که به دلیل آزمایش های مختلف که باعث تغییر شکل چشم های وی شد ، دیگر رشته کیمیاگری را متوقف کند. سپس به دنبال پزشکی رفت که بتواند چشمانش را بهبود بخشد ، و از این راضی شروع به تحصیل پزشکی کرد.
وی پزشکی را نزد علی بن سهل الطبری ، پزشک و فیلسوف متولد مرو فرا گرفت. در گذشته ، معلم وی یک یهودی بود که بعداً پس از سوگند یاد کرد و به دین مبین اسلام تبدیل شد و به عنوان یک کارمند سلطنتی تحت حکومت خلیفه عباسی ، المعتشم درآمد.
الرضی به زادگاه خود بازگشت و در آنجا به عنوان پزشک مشهور بود. سپس وی در زمان منصور بن اسحق ، حاکم سامانیا ، رئیس بیمارستان در ری شد. الرضی همچنین در کتاب الطیب المنصور که ویژه منصور بن اسحق بود ، نوشت. چندین سال بعد ، الرضی در زمان آل مکتفی به بغداد نقل مکان کرد و رئیس بیمارستان در بغداد شد.
پس از مرگ خلیفان المکتفی در سال 907 میلادی ، رازی تصمیم گرفت به زادگاه خود ری برود و شاگردان خود را در آنجا جمع کرد. در کتاب فیهرست ابن ندیم به رازی لقب شیخ داده شد زیرا شاگردان زیادی داشت. علاوه بر این ، الراضی به عنوان یک پزشک خوب شناخته می شد و هنگام معالجه بیماران خود هزینه ای را پرداخت نمی کرد.