Constitution of Pakistan (Engl

قانون اساسی کامل از جمهوری اسلامی پاکستان در زبان انگلیسی و اردو

قانون اساسی جمهوری اسلامی پاکستان (به اردو: آئین پاکستان)، همچنین به عنوان شناخته شده در قانون اساسی 1973 قانون عالی پاکستان است [1]. پیش نویس توسط دولت ذوالفقار علی بوتو، با کمک از احزاب مخالف این کشور، آن را توسط پارلمان در تاریخ 10 آوریل به تصویب رسید و تصویب در 14 آگوست سال 1973

قانون اساسی در نظر گرفته شده برای هدایت قانون پاکستان و فرهنگ سیاسی آن، و سیستم. این شناسایی دولت (وجود فیزیکی خود و مرزهای آن)، مردم و حقوق اساسی آنها، قانون دولت در قانون اساسی و سفارشات، و همچنین در ساختار قانون اساسی و ایجاد نهادها و نیروهای مسلح این کشور است. [3] سه فصل اول ایجاد قوانین، دستور، و قدرتهای جداگانه ای از سه قوه دولت: قوه مقننه دو مجلسی؛ یک شاخه اجرایی اداره شده توسط نخست وزیر به عنوان مدیر اجرایی؛ و نظام قضایی فدرال راس رهبری دادگاه عالی. [3] قانون اساسی تعیین رئیس جمهور پاکستان به عنوان یک رئیس تشریفاتی دولت است که برای نشان دادن وحدت دولت است. [4] اولین شش ماده از قانون اساسی طرح نظام سیاسی به عنوان سیستم جمهوری پارلمانی فدرال؛ و همچنین اسلام به عنوان دین دولت آن است. [5] قانون اساسی نیز کپسوله مقررات الزام انطباق نظام حقوقی با دستورات اسلامی در قرآن و سنت. [6]

پارلمان میتواند هر گونه قوانین که ممکن است متناقض و یا خلاف قانون اساسی، با این حال قانون اساسی ممکن است توسط یک اکثریت دو سوم در هر دو خانه از پارلمان محلی اصلاح را ندارد، بر خلاف اسناد و مدارک حقوقی قبلی از سال 1956 و 1962. [7 ] این در طول زمان اصلاح شده است، و بسیاری از انگیزه های اخیر برای ارتقاء سیاسی و اصلاحات است اصلاح شده است. اگر چه در سال 1973 به اجرا گذاشته، پاکستان، با این حال، جشن تصویب قانون اساسی در 23 مارس، هنگامی که اولین مجموعه در سال 1956، هر سال به عنوان روز جمهوری اعلام شد

در یک گفتگوی رادیویی در ماه فوریه سال 1948 به مردم پخش USA خطاب، جناح ابراز دیدگاه های خود را در مورد قانون اساسی پاکستان در راه زیر می باشد:

قانون اساسی پاکستان است هنوز توسط مجلس مؤسسان پاکستان قاب، من نمی دانم که چه شکل نهایی قانون اساسی است برای رفتن به، اما من مطمئن هستم که آن را از یک نوع دموکراتیک هستم، تجسم اصول اساسی اسلام . امروز این عنوان در زندگی واقعی قابل اجرا می باشد که این 1300 سال پیش بود. اسلام و آرمان گرایی آن به ما دموکراسی تدریس می شود. این برابری انسان، عدالت و انصاف به همه آموخت. ما وارثان این سنت با شکوه و به طور کامل به وظایف و تعهدات ما زنده به عنوان تدوین کنندگان قانون اساسی آینده پاکستان هستند.

[9]

پاکستان در سال 1947. قبل از نوشتن یک قانون اساسی تاسیس شد، یک مجلس مؤسسان، به تصویب قطعنامه اهداف، در اصرار علما و جماعت اسلامی مارس 1949 تعریف اصول بخشنامه اساسی دولت جدید و اعلام به رسمیت شناختن دولت به حاکمیت خدا بر جهان است. در قطعنامه اهداف نقش دموکراسی تأیید و شامل مقررات مذهبی برای فعال جامعه به پایبندی به آموزه های قرآن و سنت است. در قطعنامه اهداف است پس به عنوان یک مقدمه به هر یک از قوانین اساسی بعدی پاکستان وارد می شود.

اولین قانون اساسی این کشور در سال 1956 تصویب شد اما در سال 1958 پس از یک کودتای نظامی را لغو نمود. قانون اساسی دوم پاکستان در سال 1962. این قدرت اجرایی را به رئيس جمهور اعطا و لغو دفتر نخست وزیر مورد تایید قرار گرفت. همچنین از مداخله نظامی در سیاست با ارائه که برای بیست سال، رئيس جمهور و یا وزیر دفاع باید یک کسی که رتبه نمی کمتر از سپهبد در ارتش برگزار شده بود نهادینه شده است. در سال 1962 قانون اساسی در سال 1969 به حالت تعلیق درآمد و منسوخ در سال 1972.