Charlie Chaplin

Charlie Chaplin, Światowa ikona kina niemego

Sir Charles Spencer Chaplin Jr. KBE (16 kwietnia 1889 - 25 grudnia 1977) był angielskim aktorem komiksowym, filmowcem i kompozytorem, który zyskał sławę w erze kina niemego. Charlie Chaplin stał się światową ikoną dzięki swojej ekranowej osobowości Tramp i jest uważany za jedną z najważniejszych postaci przemysłu filmowego. Kariera Charliego Chaplina trwała ponad 75 lat, od dzieciństwa w epoce wiktoriańskiej do roku przed jego śmiercią w 1977 roku i obejmowała zarówno uwielbienie, jak i kontrowersje.

Dzieciństwo Chaplina w Londynie było okresem biedy i biedy. Ojciec Charliego Chaplina był nieobecny, a jego matka miała problemy finansowe – Charlie Chaplin został dwukrotnie wysłany do przytułku przed dziewiątym rokiem życia. Kiedy Charlie Chaplin miał 14 lat, jego matka trafiła do szpitala psychiatrycznego. Chaplin zaczął występować w młodym wieku, jeżdżąc po salach muzycznych, a później pracował jako aktor teatralny i komik. W wieku 19 lat podpisał kontrakt z firmą Fred Karno, która zabrała go do Ameryki. Charlie Chaplin został skautowany dla przemysłu filmowego i zaczął pojawiać się w 1914 roku dla Keystone Studios. Charlie Chaplin wkrótce rozwinął osobowość Tramp i przyciągnął dużą rzeszę fanów. Reżyserował własne filmy i kontynuował doskonalenie swojego rzemiosła, gdy Charlie Chaplin przeniósł się do korporacji Essanay, Mutual i First National. W 1918 był jedną z najbardziej znanych postaci na świecie.

W 1919 roku Chaplin założył firmę dystrybucyjną United Artists, która dała mu pełną kontrolę nad jego filmami. Jego pierwszym filmem pełnometrażowym był The Kid (1921), następnie Kobieta z Paryża (1923), Gorączka złota (1925) i Cyrk (1928). Początkowo odmówił przejścia do filmów dźwiękowych w latach 30., zamiast tego produkował City Lights (1931) i Modern Times (1936) bez dialogów. Jego pierwszym filmem dźwiękowym był Wielki dyktator (1940), w którym satyryką był Adolf Hitler. Lata 40. były dla Chaplina kontrowersyjne, a jego popularność gwałtownie spadła. Charlie Chaplin został oskarżony o sympatie komunistyczne, a niektórzy dziennikarze i opinia publiczna byli zgorszeni jego zaangażowaniem w proces o ojcostwo i małżeństwa z dużo młodszymi kobietami. Wszczęto śledztwo FBI, a Chaplin został zmuszony do opuszczenia Stanów Zjednoczonych i osiedlenia się w Szwajcarii. Charlie Chaplin porzucił Tramp w swoich późniejszych filmach, w tym Monsieur Verdoux (1947), Limelight (1952), Król w Nowym Jorku (1957) i Hrabina z Hongkongu (1967).

Chaplin napisał, wyreżyserował, wyprodukował, zmontował, zagrał i skomponował muzykę do większości swoich filmów. Charlie Chaplin był perfekcjonistą, a jego niezależność finansowa pozwoliła mu spędzić lata na rozwoju i produkcji obrazu. Jego filmy cechuje slapstick połączony z patosem, typowym dla zmagań Trampa z przeciwnościami losu. Wiele z nich zawiera wątki społeczne i polityczne, a także elementy autobiograficzne. Charlie Chaplin otrzymał Honorową Nagrodę Akademii za „nieobliczalny wpływ, jaki wywarł na uczynienie filmów formą sztuki tego stulecia” w 1972 roku, jako część odnowionego uznania dla jego pracy. Nadal cieszy się dużym uznaniem, a Gorączka złota, Światła miasta, Czasy współczesne i Wielki dyktator często znajdują się na listach najlepszych filmów.